Το ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) καταλήγοντας μέσα από την συζήτηση, ότι η θέση της ΑΠΟΧΗΣ από τις ευρωκάλπες είναι μάχιμη και επιβεβλημένη από τα γενικά και ειδικά χαρακτηριστικά της ΕΕ, αποφάσισε να ξεκινήσει άμεσα πανελλαδική εξόρμηση προβολής της ανάγκης να δυναμώσει ο αγώνας για την έξοδο της Ελλάδας από τον συνασπισμό των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Η θέση της ΑΠΟΧΗΣ, έτσι όπως τουλάχιστον την προβάλλει και την εννοεί το ΚΚΕ(μ-λ), έχει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και πολιτική οριοθέτηση από την απολιτική προσέγγιση.
Επίσης, δεν είναι απόρροια ενός γενικού τσουβαλιάσματος των κάθε λογής εκλογικών αναμετρήσεων που γίνονται στο έδαφος του καπιταλισμού, είτε σε σωματεία, είτε σε συλλόγους.
Είναι απόρροια της αντίθεσης που πρέπει να έχουν οι κομμουνιστές στην εποχή μας, σε συνασπισμούς κρατών που δίνουν μεγαλύτερη στήριξη στην επίθεση του κεφαλαίου. Είναι απόρροια της ανάγκης να δυναμώσει το λαϊκό κίνημα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις, προκειμένου να μην πληρώσουν οι λαοί τους οξυμμένους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τους οποίους τροφοδοτεί η κρίση.
Το έδαφος μέσα στον λαό και κυρίως τη νεολαία αλλά και στην αγροτιά, είναι αρκετά πρόσφορο ώστε να προβληθεί και να ζυμωθεί η θέση της ΑΠΟΧΗΣ. Ίσως και πιο πρόσφορο από προηγούμενες εποχές, αν αναλογιστούμε ότι η ΕΕ (ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια) έχει καταγραφεί στη συνείδηση των λαϊκών μαζών της χώρας σαν υπεύθυνη για την σκλήρυνση της καπιταλιστικής επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων τους. Πέραν των προσχημάτων που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη για να δικαιολογήσει την σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, σαν απόρροια και μόνο των δεσμεύσεων της χώρας απέναντι στην ΕΕ, στα σύμφωνα σταθερότητας, στη Λισσαβόνα κ.λπ., ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται για τα καλά στο πετσί του τις συνέπειες της ένταξης στην ΟΝΕ και στην ΕΕ.
Το ισχυρό χαρτί των δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο (ξένο και ντόπιο), αλλά και την εξάρτηση της χώρας από τους ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και της Αμερικής απέναντι στις εργαζόμενες μάζες και στη νεολαία που στενάζουν κάτω από το βάρος της επίθεσης, είναι ο εκβιαστικός καπιταλιστικός ευρωμονόδρομος.
Συνεπώς με την θέση της ΑΠΟΧΗΣ που προβάλλουμε, επιδιώκουμε με έναν πολιτικό τρόπο, να διατηρήσουμε ζωντανή και όπου είναι δυνατόν να διευρύνουμε, την ανάγκη να ζήσουμε σαν αφέντες στον τόπο μας, μακριά από δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, που τους μόνους που ευνοούν είναι το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Καλούμε το λαό σε ΑΠΟΧΗ, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθεί. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να δείξει ότι οραματίζεται έναν άλλο δρόμο, μια άλλη κοινωνία, μια άλλη σχέση με τις χώρες των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Δεν νοείται Αριστερά στις μέρες μας και πολύ περισσότερο κομμουνιστικό κίνημα, που να έχει παραιτηθεί από τον στόχο της εξόδου της χώρας από την ΕΕ. Οποιοδήποτε πρόσχημα και αν χρησιμοποιούν όλοι οι επίσημοι και μη «αριστεροί» καλοθελητές προκειμένου να δικαιολογήσουν την στάση της υποταγής στον ιμπεριαλισμό, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, δεν μπορούν να κρύψουν τα πραγματικά τους κίνητρα, τα πραγματικά τους χαρακτηριστικά.
Θλιβερά «αριστερά» φτιασιδώματα και μερεμέτια, ενός αστικού πολιτικού σκηνικού, που θέλουν να ωραιοποιήσουν την ΕΕ, που θέλουν να νομιμοποιήσουν την εξάρτηση.
Με τη θέση της ΑΠΟΧΗΣ, δεν καλούμε μόνο σε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην επίθεση, δεν καλούμε μόνο σε πάλη ενάντια στην εξάρτηση, αλλά διαμορφώνουμε τους όρους ώστε να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο και να διευρυνθεί μέσα στο λαό η συνείδηση, ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε τη νέα δική μας κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και που θα έχει απαλλαχθεί από τα δεσμά και τις ποικίλες ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.
Μπορεί η θέση της ΑΠΟΧΗΣ να προβάλλεται με ορίζοντα την 7η Ιούνη, μέρα πραγματοποίησης των ευρωεκλογών. Έχει δηλαδή μια καταληκτική ημερομηνία η παρέμβαση του ΚΚΕ(μ-λ) με άξονα και αφορμή τις ευρωεκλογές.
Αυτός όμως που δεν έχει ημερομηνία λήξης είναι ο αγώνας πάνω σε δυο βασικούς άξονες, που διεξαγόταν πριν τις 7 Ιούνη και θα συνεχιστεί και μετά.
Ο ένας άξονας αφορά την συμβολή του ΚΚΕ(μ-λ) στον αγώνα ενάντια στην άγρια καπιταλιστική επίθεση. Συμβολή που συνδέεται με τις προσπάθειες οικοδόμησης κινήματος στη νεολαία, αλλά και την προσπάθεια οικοδόμησης ταξικού εργατικού κινήματος. Η εμπειρία των τελευταίων τριών χρόνων (για να μην πάμε μακρύτερα), μέσα από το κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του νόμου πλαίσιο, μέσα από τον αγώνα ενάντια στο ασφαλιστικό, αλλά και οι μεγάλες εμπειρίες του Δεκέμβρη, ανέδειξαν ξανά τη σημασία των δύο αυτών κινημάτων, στον αγώνα για την απόκρουση και ανατροπή της επίθεσης.
Έχει φανεί επίσης ότι όταν αυτά τα δυο κινήματα, μέσα από τις ιδιαίτερες δικές τους διαδρομές αλλά και στην μεταξύ τους σχέση, αποκτούν προσανατολισμό και συγκρούονται, τότε κλονίζονται δύο από τα σοβαρότερα βάθρα κυριαρχίας του συστήματος.
Έχει φανεί ότι ο δρόμος (όσο μακρύς και αν είναι) για τη συγκρότηση της εργατικής τάξης σαν τάξη για τον εαυτό της, θα επηρεάσει τις διαδρομές και άλλων κινημάτων στο πλαίσιο του καπιταλισμού και φυσικά της νεολαίας.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η οργάνωσή μας με την ευκαιρία της 7ης Συνδιάσκεψης που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του χειμώνα, θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την επεξεργασία κατευθύνσεων πάλης στα δύο αυτά πεδία που αναφέρθηκαν.
Άλλωστε μια τέτοια προετοιμασία, σίγουρα συμβάλλει στην άλλη μεγάλη συζήτηση που διεξάγεται και στην οποία το ΚΚΕ(μ-λ) φιλοδοξεί να συμμετάσχει. Αυτή για το τι είδους Αριστερά χρειαζόμαστε. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η προσέγγιση του προβλήματος που αφορά τον προσανατολισμό και την στόχευση μιας επαναστατικής Αριστεράς, συνδέεται αρκετά με τα χαρακτηριστικά τόσο του εργατικού κινήματος, όσο και του κινήματος της νεολαίας (εργαζόμενης και σπουδάζουσας). Όπως δεν χωράει αμφιβολία, ότι η αντιμετώπιση των δύο αυτών βασικών καθηκόντων, μας φέρνει πιο κοντά και επιτακτικά στην ανάγκη να βρούμε τρόπους και μορφές να συνδεθούμε με τις εκατοντάδες χιλιάδες των μεταναστών που ζουν(;) και εργάζονται πολύ σκληρά στη χώρα μας, κόντρα στο ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Είναι –τουλάχιστον για το ΚΚΕ(μ-λ)- φανερό ότι η όλη δράση των αγωνιστών και των πρωτοπόρων, η συμβολή τους στην επανοικοδόμηση των κινημάτων, στη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων για να αντιμετωπίσουν και να ανατρέψουν την επίθεση, θα γίνει πρώτα απ’ όλα στο επίπεδο της οικοδόμησης καθημερινών αντιστάσεων. Η δράση των αγωνιστών και των πρωτοπόρων, δεν θα πρέπει να τροφοδοτεί κοινοβουλευτικές και άλλες ανάλογες αυταπάτες... Θα πρέπει να έχει σαφή οριοθέτηση απέναντι στον ρεφορμισμό, αλλά και στην άναρχο-αυτονομία, χωρίς φυσικά να κλείνονται στον εαυτό τους και να παραιτούνται από την κοινή δράση.
Ανεξάρτητα του αποτελέσματος που θα βγάλει το ευρωγκάλοπ, ανεξάρτητα του πότε θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, το βέβαιο είναι ότι θα βιώσουμε αφενός σκλήρυνση της επίθεσης του συστήματος, σε Δύση και Ανατολή και όξυνση της ταξικής πάλης. Τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδας, μπορεί να έχουν διάφορους «πονοκέφαλους» με το ποιες είναι οι καλύτερες πολιτικές λύσεις που θα διαχειριστούν το σύστημα. Ο μεγάλος πονοκέφαλός τους όμως είναι πώς θα αντιμετωπίσουν τις εξεγέρσεις και τις εκρήξεις που έρχονται. Γιατί τα κέντρα αυτά, έχουν πάρει τις αποφάσεις τους, να ρίξουν όσο δεν παίρνει άλλο τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες των λαών. Έχουν πάρει τις αποφάσεις τους να συνεχίσουν αδίστακτα το «θεάρεστο» έργο τους. Η παραπέρα επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων και της νεολαίας θα είναι ραγδαία, αν δεν υπάρξουν λαϊκές, εργατικές και νεολαιίστικες αντιδράσεις. Ας δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να υπάρξουν τέτοιες αντιδράσεις. Κυρίως όμως για να προσανατολιστούν σωστά!
Στο Β Μέρος και στο φύλλο μετά τις Ευρωεκλογές, θα δημοσιευτούν οι αποφάσεις για το αντί-ιμπεριαλιστικό κίνημα, για τους αγρότες, τα κινήματα πάλης και τις συνεργασίες.
