Μια από τα ίδια λοιπόν; Ξανά τα "σκάνδαλα" και η αμφισβήτηση στο εσωτερικό της ΝΔ, αλλά συγχρόνως και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Ο Γιώργος ζητάει εκλογές χωρίς όμως να τις θέλει και τα γκάλοπ και οι ημερομηνίες για πρόωρες να διατρέχουν το ημερολόγιο. Οσο για την Αριστερά, το μεν ΚΚΕ να λουφάρει την νέα του πτώση τρίβοντας τα χέρια του με ικανοποίηση για τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ο δε τελευταίος να αλληλοσπαράσσεται μετά την ήττα που υπέστη το εγχείρημα.
Το πολιτικό σκηνικό, όπως διαμορφώθηκε μετά τις Ευρωεκλογές, δείχνει να διατηρεί τα στοιχεία της ρευστότητας που υπήρχαν πριν από αυτές. Θα 'λεγε κανείς ότι παρότι τ' αποτελέσματα δημιούργησαν κάποια καινούρια δεδομένα -με την ενίσχυση σε ψήφους του ΛΑΟΣ αλλά και τα παρατράγουδα και τις ρήξεις που προκάλεσε στον ΣΥΡΙΖΑ- στο ζήτημα της πολιτικής διαχείρισης δεν μπόρεσαν να αναδείξουν ευδιάκριτες διεξόδους, μιας και κανένα από τα δυο βασικά κόμματα της αστικής τάξης δεν κατέγραψε ένα σαφές προβάδισμα. Τόσο η ήττα της ΝΔ, όσο και η νίκη του ΠΑΣΟΚ υστερούν σε πολλά από το να καταγράψουν μια σαφή μετατόπιση των πολιτικών επιλογών των κέντρων εξουσίας προς τον έναν ή προς τον άλλο, βάζοντας, με έναν τρόπο, σε νέα τροχιά τις πολιτικές διεργασίες για τη διαμόρφωση των όρων που ίσως απαντήσουν στο ζήτημα, έστω και προσωρινά.
Η κυβέρνηση κατέγραψε τις απώλειες που έτσι κι αλλιώς αναμένονταν με βάση τη μέχρι τώρα αντιλαϊκή της πολιτική διαδρομή, ενώ οικονόμησε και ένα πρόσθετο άγχος από την ανάδειξη του Καρατζαφέρη σε δεξιότερη δεξαμενή των απογοητευμένων της οπαδών. Η πίεση που άσκησαν τ' αποτελέσματα επέτρεψε την εμφάνιση με πιο πολιτικούς όρους της αμφισβήτησης της ικανότητάς της να ανασκευάσει το αρνητικό γι' αυτήν κλίμα, κάτι που προηγούμενα καλυπτόταν πίσω από τη σκανδαλολογία. Οι επιστολές του Μανώλη θα μπορούσαν να περάσουν ...απαρατήρητες, όπως έχει συμβεί και σε παλιότερες περιπτώσεις, αλλά ήταν ο ίδιος ο Καραμανλής που επεδίωξε να τις χρησιμοποιήσει ως επίδειξη πυγμής απέναντι σε οικονομικά και πολιτικά κέντρα που ενεργοποίησαν διαδικασίες αμφισβήτησής του. Στο ίδιο κλίμα και η αιχμηρή παρέμβαση Καρατζαφέρη στους βουλευτές της πλειοψηφίας, καθώς και οι δηλώσεις κάποιων απ΄ αυτούς για συγκατοίκηση στην ίδια πολυκατοικία μπρος στον κίνδυνο να χαθεί η εξουσία.
Είναι αλήθεια ότι για άλλη μια φορά οι μίζες, οι ρεμούλες και τα φαγοπότια που στήθηκαν και στήνονται με αφορμή το ξεπούλημα των παραγωγικών δυνάμεων και της οικονομίας στο ξένο κεφάλαιο αποτέλεσαν ένα θαυμάσιο σκέπασμα για την απόκρυψη των πραγματικών ανταγωνισμών που αναπτύσσονται ανάμεσα στα οικονομικά και πολιτικά ξένα και ντόπια κέντρα. Η κατά καιρούς ευθεία παρέμβαση των ιμπεριαλιστών διαθλάται μέσα από "αποκαλύψεις" για χρηματισμούς πολιτικών και των δύο κομμάτων -και ίσως όχι μόνο με βάση και τα παρασκήνια που έρχονται στο φως για το ποιοι υπέγραψαν ληστρικές συμβάσεις ή απλά ...έλειπαν - την ίδια ώρα που νέα π.χ. εξοπλιστικά προγράμματα συμφωνούνται με εμφανείς τις προσπάθειες εξισορρόπησης των ιμπεριαλιστικών πιέσεων.
Δεν είναι, λοιπόν, η πτώση των ποσοστών της ΝΔ ή ακόμη και η ισχνή επανασυσπείρωση των ψήφων του ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο η τεράστια αποχή και απαξίωση που εκφράστηκε αποτέλεσμα απλά των αποκαλύψεων των σκανδάλων, που έτσι κι αλλιώς θα συνεχίσουν, αλλά έκφραση βαθύτερων μεταβολών τόσο στο πλαίσιο των λαϊκών στρωμάτων, όσο -και κυρίως- των μεσοστρωμάτων και μερίδων της αστικής τάξης που διαπιστώνουν ότι η κρίση δεν θα τους αφήσει ανέγγιχτους. Ολη αυτή η ρευστότητα που καταγράφεται αντικατοπτρίζει την αδυναμία να βρεθεί μια πολιτική λύση διακυβέρνησης πιο αποτελεσματική για τους ιμπεριαλιστές αλλά και για το κεφάλαιο και που θα εξασφαλίζει μια πιο διευρυμένη και ισχυρή στοίχιση των δυνάμεων του συστήματος στις απαιτήσεις τους, ώστε, μεσοπέλαγα της κρίσης, να παρθούν ακόμη πιο αντιλαϊκές αποφάσεις και μέτρα με τη λιγότερη λαϊκή αντίδραση και πολιτικά κόστη για το σύστημα και να προχωρήσει η πλήρης αμφισβήτηση όσων εργατικών και δημοκρατικών κατακτήσεων απέμειναν.
Ο φόβος για την απώλεια της εξουσίας αλλά και η ανάδειξη του Καρατζαφέρη σε ρυθμιστικό παράγοντα -παρόλο που δεν είναι πρωτόγνωρη η αφύπνιση από τα ίδια συστημικά κέντρα τέτοιων ακραίων δυνάμεων- οδηγεί τον Καραμανλή σε μεγαλύτερη πίεση για υλοποίηση ακόμη αντιλαϊκότερης πολιτικής, που έτσι κι αλλιώς έχει αποφασίσει να εφαρμόσει.
Η χρησιμοποίηση των μεταναστών ως πολιορκητικό κριό τόσο απέναντι στις πιέσεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, αλλά και ως επίδειξη πυγμής απέναντι στα ολοένα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, καθώς και η ακόμη αντιδραστικότερη μετατόπιση του συνολικού πολιτικού στίγματος μέσω της σκλήρυνσης των αντιδημοκρατικών μέτρων (κουκούλες, λειτουργία καμερών, τράπεζα DNA, περιορισμός διαδηλώσεων και άσυλου) που καμουφλάρονται με τον μανδύα της ...τρομοκρατίας και της αναρχίας καταδείχνουν ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές για προώθηση των ...μεταρρυθμίσεων αφορούν την επέκταση της αντιλαϊκής πολιτικής που το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές απαιτούν.
Οι όποιες εσωτερικές αμφισβητήσεις δείχνουν να 'χουν ως όριο τη διατήρηση της εξουσίας και σκοντάφτουν στις γνωστές ενδοοικογενειακές αντιπαλότητες. Ομως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να διανοηθούν την όποια πολιτική ...διαφοροποίηση, όπως φάνηκε και με την πλήρη ευθυγράμμιση για την υποδοχή του αεροσκάφους του Μιλόσοσκι στην Κέρκυρα, χωρίς να υπάρξουν εμπόδια ..εθνικής πλειοδοσίας. Ολοι κατάπιαν την γλώσσα τους στο ...μέγα εθνικό θέμα της ονομασίας και έμειναν να αναμασούν ξανά τα γνωστά για Τσουκάτους και προτάσεις του Μεϊμαράκη για επανεξέταση της περίπτωσης των βατοπεδινών και άλλων μιζαδόρων.
Η σοβαρότερη, ίσως, πίεση που φάνηκε να δέχεται η κυβέρνηση και εκφράστηκε από τη μητσοτακική πλευρά, έγινε από τα ...τρομοκρατικά χτυπήματα που ξαναεμφανίστηκαν. Οι κραυγές για την αναγκαιότητα νέων μέτρων καταστολής, αλλά κυρίως για την ανασυγκρότηση της Αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής αποβλέπουν σε ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση και παρέμβαση των αμερικανοβρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Είναι φανερό ότι όταν οι ιμπεριαλιστικές ...επιπλήξεις αγγίζουν τέτοια θέματα τα μηνύματα γίνονται επώδυνα. Αλλωστε οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών αλωνίζουν εδώ και χρόνια και αποτελούν από τα καλύτερα κέντρα παρέμβασης στις εξελίξεις. Η προσπάθεια σύνδεσης τέτοιων ομάδων με αντιεξουσιαστικούς χώρους, τα Εξάρχεια και γενικά τις "ακρο"αριστερές οργανώσεις δείχνει την κατεύθυνση που θα στραφούν τα μέτρα και που βέβαια δεν στοχεύουν κυρίως και μόνο στις οργανώσεις του αριστερού χώρου, αλλά τις ίδιες τις λαϊκές μάζες.
Οπως και να 'χει, αν και η ΝΔ βρίσκεται αρκετά στριμωγμένη, δεν διαβλέπουμε πρόθεση από μεριάς Καραμανλή να οδεύσει σε πρόωρες εκλογές με αυτοκτονικές προδιαγραφές. Αντιθέτως, δείχνει να αναλαμβάνει όλο το βρώμικο ρόλο της προώθησης τη επίθεσης εν μέσω της κρίσης που εξαθλιώνει τον κόσμο της εργασίας
Απ την άλλη το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν φωνάζει για εκλογές, ξέρει και από τα αποτελέσματα ότι δεν έχει …ρεύμα και κάθε άλλο παρά για σίγουρη νίκη μπορεί να μιλάει. Ξέρει ότι το πρόβλημα είναι ότι όλο αυτό το ρεύμα που αυτοαποκαλείται σοσιαλδημοκρατία έχει από δεκαετίες στραφεί στον πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό, ανοίγοντας πολλές φορές πρώτος το δρόμο για τα πλέον αντιλαϊκά μέτρα και πολιτικές. Η απαξίωση που βιώνει πανευρωπαϊκά αυτός ο χώρος έχει εκφραστεί προ πολλού και όχι μόνο στις τελευταίες Ευρωεκλογές. Ισα ίσα που η κρίση ανέδειξε με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα την έλλειψη πολιτικών διαφοροποιήσεων από την κλασσική δεξιά πολιτική.
Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό είναι κατανοητό ότι μπορεί ο δικομματισμός να μην κατέρρευσε, όπως αυτάρεσκα προφήτευε ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως στην πραγματικότητα η ύπαρξη εναλλακτικών προτάσεων διακυβέρνησης γίνεται πιο δυσδιάκριτη. Τα όποια "συμπληρωματικά" κόμματα στήνονται ή προωθούνται δεν αναιρούν, πλέον, την ανυποληψία στα μάτια του κόσμου όλων αυτών των πολιτικών φορέων που στηρίζουν το σύστημα και τη διαπίστωσή τους για ανυπαρξία πολιτικής διαφορετικότητας ανάμεσα στα κυρίαρχα πολιτικά σχήματα της αστικής τάξης.
