Όταν έχουν χρησιμοποιηθεί όλες οι βρισιές και όλοι οι χαρακτηρισμοί ενάντια στους Μαοϊστές, οι μισές αλήθειες και τα ψέματα αρχίζουν να βγάζουν φτερά. Έγινε η διάγνωση, η ανατομία και τους έχουν δαιμονοποιήσει. Η διανόηση είναι απρόθυμη να αντιμετωπίσει ην πραγματικότητα. Πρέπει όμως να την απομυθοποιήσουμε και να απαντήσουμε σε κάποια βασικά ερωτήματα. Γιατί αυτός ο πόλεμος; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή για την εσωτερική ασφάλεια της Ινδίας; Ποια είναι η πολιτική τους; Γιατί νομιμοποιούν τη βία; Πώς αντιλαμβάνονται τον «λαϊκό τους πόλεμο», τους πολιτικούς τους στόχους και τους ίδιους τους εαυτούς τους; Πώς σκοπεύουν να κάνουν το άλμα από τα οχυρά τους μέσα στα δάση έξω στον κόσμο;
Η επιθυμία να εξανθρωπίσω αυτούς που είχαν δαιμονοποιήσει άλλοι και να γνωρίσω τους Μαοϊστές από πρώτο χέρι και όχι από συζητήσεις, βιβλία και κείμενα, αλλά να ταξιδέψω και να συναντήσω και διαπιστώσω μόνος μου, μεγάλωνε με τα χρόνια. Δυο φορές κόντεψα να το κάνω αυτό το ταξίδι. Την πρώτη φορά με έστησαν δυο νεαροί δημοσιογράφοι που δεν εμφανίστηκαν στον τόπο συνάντησης. Την δεύτερη δεν πρόλαβα να ετοιμαστώ γιατί ήταν πολύ περιορισμένος ο χρόνος. Δεν σκόπευα να χάσω αυτή την Τρίτη ευκαιρία. Αυτό που ακολουθεί είναι όσα εγώ και ο Σουηδός συγγραφέας Γιαν Μυρντάλ είδαμε, ακούσαμε, διαβάσαμε και συζητήσαμε στη διάρκεια ενός ταξιδιού 14 ημερών το Γενάρη του 2010 σ’ αυτό που το ΚΚΙ (Μαοϊκό) περιγράφει σαν αντάρτικη ζώνη, όπου την εξουσία έχουν οι Τζαντανάμ Σαρκάρ ή αλλιώς οι «Λαϊκές Κυβερνήσεις» τους. Παρόλο που η «Αντάρτικη ζώνη» είναι ακόμη μια περιοχή διαμάχης για τον έλεγχο ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους αντάρτες, ωστόσο παραμένει μια περιοχή όπου το Ινδικό Κράτος έχει αναγκαστεί να υποχωρήσει και να χρησιμοποιεί στρατιωτική δύναμη για να καθιερώσει ξανά την εξουσία του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ ΕΔΩ:
ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ του Γκόταμ Νάβλακα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου