Εκτός από τις αμερικανικές βάσεις σε Σούδα και Ακτιο, στη χώρα μας βρίσκονται και μια σειρά άλλα ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά επιχειρησιακά κέντρα και στρατηγεία όπως το Πολυεθνικό Στρατηγείο Εκστρατείας (NDC-GR) του ΝΑΤΟ, το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Θαλάσσιων Μεταφορών στη Θεσσαλονίκη, το ΝΑΤΟϊκό κέντρο στη Λάρισα. Ενα στρατιωτικό, δηλαδή ΝΑΤΟϊκό, δίκτυο που δένει τη χώρα και το λαό μας στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των Αμερικανών.
Η ναυτική και αεροπορική υπερ-βάση της Σούδας
«Μπορεί ν' αποχωρήσουμε από πολλά σημεία του κόσμου,
όμως από την Κρήτη δεν πρόκειται να φύγουμε ούτε με πόλεμο»
Χένρι Κίσινγκερ
Στη ναυτική και αεροπορική υπερβάση των ΗΠΑ στη Σούδα έχουν μεταφερθεί όλες οι δραστηριότητες των άλλων βάσεων που έκλεισαν (Νέα Μάκρη, Ελληνικό κ.λπ.) τις προηγούμενες δύο δεκαετίες. Επίσημα είναι η μόνη βάση που διέπεται από τη συμφωνία για την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και έχει χαρακτήρα αμερικανικού εδάφους. Διαθέτει μονάδες στο Ακρωτήρι, στο Μαράθι, τις Γούρνες, στο Ηράκλειο, στο Χάνι και τα Μάλια. Στη Σούδα έχει εγκατασταθεί επίσης και το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικών Επιχειρήσεων Αποτροπής (NMIOTC) και αποτελεί τμήμα των νέων δομών που αποφάσισε να δημιουργήσει το ΝΑΤΟ στη βάση των «νέων απειλών».Σε αφιέρωμα του «ΙΟΥ» («Ελευθεροτυπία» 12/4/2003) με τίτλο «Η αμερικανική αποικία στη Σούδα» αναφέρεται σχετικά: «Ενας ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας μας διηγείται -με απόλυτη φυσικότητα- το πώς ανεβοκατεβαίνουν χιλιάδες φορές κάθε μήνα τα πάσης φύσεως μαχητικά και μεταγωγικά των ΗΠΑ με τη διαδικασία του "Emergency", χωρίς δηλαδή να δίνουν λογαριασμό σε καμιά ελληνική αρχή. Πολλοί Χανιώτες μαρτυρούν για το πλήθος των βαρέων πυρομαχικών που φορτώνονται και ξεφορτώνονται σχεδόν καθημερινά στις αεροπορικές και ναυτικές βάσεις, σαν να επρόκειτο για εμπόριο εσπεριδοειδών, μακριά από τα... αδιάκριτα βλέμματα των ελληνικών αρχών. Αλλοι μας δείχνουν σε ποια ξενοδοχεία των Χανίων αναπαύονται εκατοντάδες πιλότοι των B-52, των Stelth και των Α-10, λίγο πριν και λίγο μετά τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ. Αν ρωτήσει κανείς στις ρεσεψιόν, στα γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων και αλλού, θα διαπιστώσει ότι οι χιλιάδες εξοδούχοι, αδειούχοι ή διερχόμενοι αμερικανονατοϊκοί στρατιωτικοί κυκλοφορούν χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, δίχως άδειες των ελληνικών συνοριακών αρχών...
...Ανθρωποι της νομαρχίας Χανίων, αλλά και του ΓΕΝ, γνωρίζουν ότι γίνεται διακίνηση και ενδεχομένως εναπόθεση τοξικών αποβλήτων... Ο ίδιος ο νομάρχης Γ. Κατσανεβάκης προσπαθεί κατά καιρούς, μάταια όμως, να στείλει επιστημονικό συνεργείο να ελέγξει τις αμερικάνικες και τις νατοϊκές εγκαταστάσεις, ενώ οι καρκίνοι και οι παθήσεις του θυρεοειδούς, ιδίως στις περιοχές κοντά στο πεδίο βολής, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Να συμπληρώσουμε εμείς πως η βάση αποτελεί εκτός των άλλων «βάση εξόρμησης» των νταήδων του αμερικανικού στρατού, οι οποίοι έχουν επανειλημμένα βιαιοπραγήσει εναντίον πολιτών στα Χανιά, εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας (ετεροδικία) που τους έχουν προσφέρει οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Η ιστορία της βάσης της Σούδας
Η βάση της Σούδας έπαιζε σπουδαίο ρόλο ακόμα και όταν λειτουργούσαν οι υπόλοιπες αμερικανικές βάσεις κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970. Ετσι, χρησιμοποιήθηκε για τον ανεφοδιασμό αμερικανικών πολεμικών πλοίων κατά τους αραβοϊσραηλινούς πολέμους (τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967 και τον πόλεμο του «Γιομ Κιπούρ» του 1973).
Σε όλη τη διάρκεια της αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής παρέμβασης που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η Σούδα λειτουργούσε υποστηρικτικά της προετοιμασίας αλλά και της διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων. Αλλά σημαντικό ρόλο έπαιξε τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ. Ο δημοσιογράφος Kώστας Mαρδάς στο βιβλίο του «Bάσεις, αίμα και πετρέλαιο» (εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη) παραθέτει την αποκαλυπτική δήλωση του αμερικανού προέδρου Tζορτζ Mπους (του πρεσβύτερου), ο οποίος μπροστά στον τότε πρωθυπουργό Mητσοτάκη είπε σε εκδήλωση υποδοχής στο ναύσταθμο της Σούδας, στις 19 Iουλίου του 1991: «Aπό τις 2 Aυγούστου του 1990 η Σούδα συντήρησε 97 πλοία, φόρτωσε και ξεφόρτωσε 13.000 τόνους, εξυπηρέτησε 31.000 πτήσεις και τροφοδότησε αεροσκάφη με 4.500 λίβρες υγρών καυσίμων. Λειτούργησε 24 ώρες το 24ωρο με εξουθενωτικούς ρυθμούς 300% - 400% πιο γρήγορα από τους κανονικούς. Kάθε μέρα η βάση καλούνταν να διατηρεί τον ανεφοδιασμό των γραμμών και κάθε μέρα έπραττε το καθήκον της κατά τρόπο ανάλογο!».
Κατά τον δεύτερο πόλεμο, όσον αφορά τις αεροπορικές επιχειρήσεις, δεν είναι τυχαίο ότι για το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης του 2003 (Μάρτιος-Απρίλιος) 5.270 αεροσκάφη, αμερικανικά και συμμαχικά, προσγειώθηκαν ή πέρασαν από τη Σούδα. Στην πλειοψηφία τους ήταν μεταφορικά αεροσκάφη, ενώ η βάση αποτέλεσε ορμητήριο για καθημερινή απογείωση 22-28 κατασκοπευτικών και ηλεκτρονικού πολέμου αεροσκαφών, ιπτάμενων τάνκερ και ραντάρ. Στο ναυτικό επίπεδο, περίπου 200 πλοία (αεροπλανοφόρα, φρεγάτες, υποβρύχια) έδεσαν στη Σούδα. Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της προετοιμασίας των ΗΠΑ για την επιχείρηση «Σοκ και Δέος» εγκαινιάστηκε η προβλήτα Κ14 με τη φιλοξενία 16 υποβρυχίων. Για πρώτη φορά λειτούργησε επιχειρησιακό σκέλος για τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια των ΗΠΑ στη Σούδα, όπως επίσης και ένα δίκτυο κεραιών επικοινωνιών.
Αντίστοιχα στον πόλεμο και την εισβολή στο Αφγανιστάν η Σούδα χρησιμοποιείται για δεκάδες ανεφοδιασμούς πλοίων, ανεφοδιασμό και πτήσεις εκατοντάδων αεροσκαφών. Στη διάρκεια της πρόσφατης εισβολής του Ισραήλ στο Λίβανο η Σούδα λειτούργησε σαν ομπρέλα προστασίας του Ισραήλ, ενώ από αυτήν έφευγαν πλοία του ΝΑΤΟ για τη Μαύρη Θάλασσα κατά τη διάρκεια του πολέμου Ρωσίας-Γεωργίας στον Καύκασο.
Το κρητικό αεροπλανοφόρο
Η αεροναυτική βάση της Σούδας αποτελεί το βασικότερο στήριγμα του 6ου στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο, γι' αυτό και η Κρήτη έχει χαρακτηριστεί «αεροπλανοφόρο». Η βάση συνδέεται επιχειρησιακά με την αμερικανική βάση Βισμπάντεν στη Γερμανία, που αποστέλλει σε ζωντανό χρόνο (on line) πληροφορίες στο αμερικανικό Πεντάγωνο, και με την αεροπορική αμερικανική βάση στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Σε συνδυασμό με τα εγκατεστημένα ραντάρ στη Ζηρό της Κρήτης, όλα τα προηγούμενα αποτελούν έναν ενιαίο ιστό ναυτικής, αεροπορικής και τηλεπικοινωνιακής υποστήριξης των αμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών σε ολόκληρη την περιοχή.
Από τον Ιούνιο του 2003 στις Βρυξέλλες κατά τη σύνοδο των υπουργών του ΝΑΤΟ είχε ληφθεί απόφαση για την ίδρυση Κέντρου Εκπαίδευσης και Επιχειρήσεων Ναυτικής Αποτροπής με την ονομασία (Maritime Interdiction Operations Training Center - M.I.O.T.C.) στη Σούδα καθώς και τη λειτουργία Κέντρου Συνδυασμένων Αεροπορικών Επιχειρήσεων - (C.A.O.C.) που προβλεπόταν να λειτουργήσει στη Λάρισα από το 2008.
Η εγκατάσταση του εν λόγω κέντρου στη Σούδα συνδυάζεται ακόμα και με τα παρακάτω πλεονεκτήματα για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ:
-Εγγύτητα στην ενδεχόμενη περιοχή επιχειρησιακού ενδιαφέροντος του ναυτικού σκέλους της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (Μέση Ανατολή, Β. Αφρική, Υποσαχάρια Αφρική, Μαύρη Θάλασσα).
-Δυνατότητα εκμετάλλευσης των ευκολιών του Πεδίου Βολής Κρήτης και της υποδομής διοικητικής μέριμνας του Ναυστάθμου Κρήτης.
-Αυξημένες δυνατότητες διαθεσιμότητας αεροπορικών μέσων λόγω γειτνίασης του αεροδρομίου της Πολεμικής Αεροπορίας.
-Γειτνίαση με τις εγκαθιδρυμένες περιοχές περιπολίας της επιχείρησης Active Endeavour μέσω της οποίας οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ ελέγχουν την κίνηση πλοίων σε όλη τη Μεσόγειο.
Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι το κέντρο από πλευράς διοίκησης δεν υπάγεται στη «σύνθετη διοίκηση» του ΝΑΤΟ στη Νάπολη ούτε στο Ευρωπαϊκό Στρατηγείο αλλά ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή δομή του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με γραπτές ανακοινώσεις του ίδιου του ΝΑΤΟ, θα υπάγεται εξ ολοκλήρου η διοίκησή του στη Συμμαχική Διοίκηση Μετατροπής (A.C.T.) στο στρατηγείο στο Norfolk στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ! Αυτό μπορεί να αποτελεί τυπικά ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο Ατλαντικού, στην ουσία όμως αυτονομείται από το ΝΑΤΟ, αφού ανώτατος διοικητής του είναι ο Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αμυνας των ΗΠΑ.
Η βάση στο Ακτιο - ένα σημαντικό «μάτι» των ΗΠΑ στην περιοχή
Η αμερικανική βάση στο Ακτιο είναι προκεχωρημένη βάση εξόρμησης των ιπτάμενων ραντάρ ΑΒΑΚΣ. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν σε όλη τη διάρκεια της επεμβατικής πολιτικής των Αμερικανονατοϊκών στην περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Διοχέτευαν συνεχείς πληροφορίες για την κατάσταση όλων των εμπλεκομένων στους απανωτούς πολέμους που οδήγησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Επαιξαν κατασκοπευτικό ρόλο και στην «τελευταία» (μέχρι στιγμής) φάση διάλυσής της, κατά τη διάρκεια δηλαδή των «ανθρωπιστικών βομβαρδισμών» κατά του σέρβικου λαού με πρόσχημα την «αυτοδιάθεση» των Κοσοβάρων Αλβανών και την αποτροπή της «εθνοκάθαρσής» τους από τη Σερβία.
Αντί επιλόγου: πρόλογος για μια συζήτηση και δράση που πρέπει να ξεδιπλωθεί
Αποτελεί σαφέστατα μια ολόκληρη συζήτηση η προσέγγιση της αναγκαιότητας της πάλης ενάντια στις αμερικανικές βάσεις που είναι σπαρμένες στα Βαλκάνια και στη χώρα μας. Στο «τέλος» αυτού του αφιερώματος θα θέλαμε ωστόσο να κάνουμε μερικές βασικές επισημάνσεις.
Η πάλη ενάντια στις βάσεις και για το διώξιμό τους από την περιοχή αποτελεί κομμάτι της αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης του λαού μας και των βαλκανικών λαών. Είναι κρίσιμο λοιπόν να αναδειχθούν οι άμεσες και έμμεσες συνέπειες της ύπαρξής τους όχι μόνο για τους βαλκανικούς λαούς αλλά για όλους τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Η αναφορά μας πιο ιδιαίτερα στην Ελλάδα γίνεται μιας και σ' αυτό το πεδίο μπορούν οι εργαζόμενοι και οι νέοι της χώρας μας πιο εύκολα να ελέγξουν την ορθότητα ή όχι όλων των απόψεων που υπάρχουν για το επίμαχο ζήτημα.
Παρά τη μεγάλη ιστορία και δράση που έχει η αντιβασική πάλη στη χώρα μας, ειδικά από το 1990 και έπειτα, το ζήτημα αυτό, όπως άλλωστε και το ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, «αντιμετωπίζεται» από μια σειρά δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΝΑΡ και όχι μόνο) από μια δήθεν καθαρή και ντούρα «αντικαπιταλιστική» σκοπιά, με θεωρητικό και πρακτικό αποτέλεσμα να υποτιμάται και να λοιδορείται η σημασία της. Να χρεώνεται η αντιιμπεριαλιστική πάλη σε μια πολιτική εύρεσης κοινής συνισταμένης με την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό (ή τμήματά του).
Φυσικά δεν αποτελεί άλλοθι για κανέναν η καρικατούρα του «αντιιμπεριαλισμού» που έχει κατασκευάσει το ΚΚΕ ούτε και το γεγονός πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε αντιΝΑΤΟϊκή ρητορική από θέσεις υποστήριξης του «ευρωπαϊκού εγχειρήματος», δηλαδή από θέσεις στήριξης του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ειδικά όσον αφορά το ΚΚΕ, η στάση του -δήθεν ντούρα αντιιμπεριαλιστική- είναι η άλλη όψη του μικροαστικού ρεφορμισμού που θεωρεί πως δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους ισχυρούς. Απλώς, αντί να καταλήξει στο να μην αγγίζει το θέμα, όπως κάνουν παλιοί και νεότεροι «αντικαπιταλιστές», προτιμά -για λόγους φυσιογνωμίας και όχι μόνο- να το μετατρέπει σε έναν ακίνδυνο για το σύστημα βερμπαλισμό και ισχυρό στοιχείο πολιτικής «νομιμοποίησής» του στο λαό και τη νεολαία. Να «αναγνωρίσουμε» βέβαια στο ΚΚΕ πως και αυτό τα τελευταία χρόνια έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μιλήσει (έστω και με ανακολουθίες) με «σύγχρονο τρόπο», όπως θα έλεγαν κάποιοι, αναφερόμενο στην «ιμπεριαλιστική Ελλάδα» και απορρίπτοντας τη θέση για την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας, αντικαθιστώντας την με τη θεωρία της αλληλεξάρτησης.
Αυτή η κατάσταση δείχνει πως ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά δεν έχει (ή δεν θέλει ή και τα δύο) καταλάβει και δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την ένοπλη πάλη του λαού μας για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση στη δεκαετία 1940-1950. Από το ρόλο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης στη διαμόρφωση του μετεμφυλιακού κράτους και στην εγκαθίδρυση της χούντας. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτε και από την πιο πρόσφατη μεταπολιτευτική περίοδο, ούτε θέλουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο και τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτή η πολιτική για το λαό και τη χώρα. Δεν έχουν κατανοήσει (ή δεν θέλουν να κατανοήσουν) πως η ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας (και συνακόλουθα, σαν τμήμα της, οι στρατιωτικές βάσεις των ιμπεριαλιστών) είναι οργανικά δεμένη με το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των εργαζομένων. Πως η ιμπεριαλιστική εξάρτηση δεν είναι ένα ρούχο που φοριέται από την αστική τάξη της χώρας μας και το οποίο άνετα μπορεί να το αλλάξει. Αλλά πως αποτελεί όρο και προϋπόθεση της κυριαρχίας της και της επιβολής της απέναντι στην εργατική τάξη, τη νεολαία και το λαό. Πως αποτελεί συνάμα πηγή τεράστιων κινδύνων για το λαό, κινδύνων που απορρέουν από το γεγονός πως η χώρα μας εντάσσεται σε επιθετικούς σχεδιασμούς αλλά και γίνεται πεδίο προβολής αντιθετικών επιδιώξεων από τους ιμπεριαλιστές. Πως άρα, και με αυτήν την έννοια, εάν παλευτεί μέσα στο λαό, αυτό το ζήτημα δεν αποτελεί προνομιακό πεδίο για διαταξικές συνεννοήσεις, συμβιβασμούς και υποταγή στην άρχουσα τάξη της χώρας μας. Εξάλλου, όποιος έχει στον προσανατολισμό του τέτοιες συνεννοήσεις, ακόμα και αν δεν υπάρχει ζήτημα, το εφευρίσκει ...;
Αλλά, αντίθετα, η αντιιμπεριαλιστική πάλη αποτελεί προνομιακό πεδίο συγκρότησης της εργατικής τάξης σαν ηγεμονεύουσας δύναμης στο λαό, σε αντιπαράθεση και πλήρη διαχωρισμό με το αντιλαϊκό εκμεταλλευτικό καθεστώς. Ακριβώς γι' αυτό, πολύ φοβούμαστε ότι αυτή η πολιτική και αντιιστορική «τύφλωση» των διάφορων «αντικαπιταλιστών», που καλύπτεται πίσω από τη στάση συνθηκολόγησης της επίσημης Αριστεράς, είναι παραγόμενο της ήττας και της υποταγής στους δεδομένους συσχετισμούς. Οτι πίσω από τις «καθαρές» τοποθετήσεις κρύβεται η εκτίμηση της αδυναμίας να τα βάλουμε με το καθεστώς της εξάρτησης. Αλλά και μια απέλπιδα προσπάθεια, μικροαστική στη βάση και στο χαρακτήρα της, να υπερπηδηθούν οι ιστορικές «ανορθογραφίες», να «καθαριστεί» η ιστορία από ό,τι μπερδεύει τα καθαρά, κλειστά σχήματα που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους, αντιστρέφοντας-παρωδώντας ακόμα και την πραγματικότητα διαμέσου των αερολογιών περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας.
Αν αυτό το μικρό και με ελλείψεις αφιέρωμα συμβάλλει στο ξαναπιάσιμο του νήματος της αντιβασικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης, θα έχει επιτελέσει το ρόλο του. Ετσι κι αλλιώς, τα πιο πολλά βρίσκονται μπροστά μας: οι κίνδυνοι και οι δυνατότητες.
Πηγές του αφιερώματος
- Έντυπος ελληνικός τύπος, εφημερίδες «Ελευθεροτυπία», «Βήμα», «Ριζοσπάστης».
- Οι ιστοσελίδες: http://el.wikipedia.org/, http://www.defensenet.org/, http://www.setimes.com/, http://www.globalsecurity.org/, καθώς και οι επίσημες ιστοσελίδες της αμερικανικής κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και του αμερικανικού στρατού.
- Αρκετές από τις πληροφορίες και τα ντοκουμέντα του Γ' Μέρους αντλήθηκαν από το άρθρο του Στέφανου Κρητικού στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» της 19 Οκτώβρη του 2003 «Αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα: ένα μαύρο καθεστώς πενήντα χρόνων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου