Δυστυχώς δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος στον τίτλο του άρθρου. Το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής (ΡΣΑ), που παρουσιάστηκε από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Σουφλιά στις 13/4, βάζει τις βάσεις για ακόμα μεγαλύτερη επέκταση της πρωτεύουσας, δίνοντας τη χαριστική βολή σε ολόκληρη την πολύπαθη Αττική.
Το ΡΣΑ κινείται στις κατευθύνσεις του Γενικού Χωροταξικού Πλαισίου που θέτει ως στόχο τη μετατροπή της Αθήνας σε Μητροπολιτικό Κέντρο (και Μητροπολιτικό Δήμο, σύμφωνα με τον Καποδίστρια 2). Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι οι όροι που δημιουργούν το πρόβλημα της Αθήνας, αντί να εξαλείφονται ενισχύονται. Οτι όλα τα προβλήματα των εκατομμυρίων κατοίκων της αντί να λυθούν θα οξυνθούν. Οτι σε λίγο καιρό, η Ελλάδα θα είναι μόνο η Αθήνα, λίγο η Θεσσαλονίκη και ακόμα λιγότερο ορισμένες μεγάλες πόλεις (ίσως μεγάλα χωριά θα πρέπει να τα λέμε πια τότε…).
Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς πολεοδόμος, ούτε να εξαντλήσει όλες τις λεπτομέρειες του ΡΣΑ για να καταλάβει ότι αυτές ακριβώς είναι οι στοχεύσεις του. Μερικά βασικά στοιχεία αρκούν: 200.000 στρέμματα θα μπουν στο σχέδιο πόλης, κυρίως στην Ανατολική Αττική, ανεβάζοντας, έτσι, το ποσοστό πολεοδομημένης έκτασης της Αττικής στο 20%. Οι συντελεστές δόμησης θα μειωθούν, όμως ακόμα κι έτσι, και αν καλυφθεί μόνο το 60% της πολεοδομημένης έκτασης, η Αττική θα μπορεί να στεγάσει 8 εκατομμύρια κατοίκους!
Σε γενικές γραμμές το σχέδιο δίνει βασική προτεραιότητα στη Μητροπολιτική Αθήνα, όπου θα παραμείνει ο βασικός όγκος δραστηριοτήτων και πληθυσμού. Η Ανατολική Αττική (η πύλη από αέρος, όπως χαρακτηρίζεται) θα αποτελέσει τον δεύτερο πόλο ανάπτυξης. Η Νότια Αττική θα γίνει περιοχή α’ και β’ κατοικίας, με το Λαύριο να αναβαθμίζεται σε δεύτερο λιμάνι της Αττικής. Η Βόρεια Αττική θα παίξει ρόλο φυσικού αποθέματος και η Δυτική Αττική χώρος υποδοχής νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και απόθεμα γης για μελλοντικές οικιστικές επεκτάσεις.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το Λεκανοπέδιο θα παραμείνει ο χώρος εκείνος που θα συγκεντρώνει τη μεγάλη πλειοψηφία της οικονομικής δραστηριότητας και των διοικητικών υπηρεσιών, άρα και τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Η Ανατολική και η Νότια Αττική θα συγκεντρώσουν δραστηριότητες σχετικές με το αεροδρόμιο και το λιμάνι του Λαυρίου (γιατί όχι και της Ραφήνας) και θα αποτελέσουν, έτσι, την επέκταση του ίδιου του Λεκανοπεδίου. Η Δυτική Αττική θα βρίσκεται στη διάθεση κάθε είδους …επιχειρηματικής δραστηριότητας (άναρχης και λεηλατούσας, όπως συνηθίζεται ως τώρα), με στόχο να επεκταθεί κι αυτή οικιστικά, αν χρειαστεί στο μέλλον (που θα χρειαστεί!). Μόνο για τη Βόρεια Αττική φαίνεται να διατηρείται κάποιο πράσινο, αν και μάλλον αυτό έχει στόχο να προστατεύσει τις βίλες των, σε γενικές γραμμές, ταξικά προσδιορισμένων κατοίκων της!
Το σχέδιο είναι πραγματικά εφιαλτικό! Αν στη σημερινή Αττική των 5-6 εκατομμυρίων η ποιότητα ζωής έχει γίνει το πιο σύντομο ανέκδοτο, τι θα γίνει στην Αττική των 8 εκατομμυρίων; Αυτό δεν ενδιαφέρει, βέβαια, την άρχουσα τάξη και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Ο δικός τους στόχος είναι μια Αττική που θα υπηρετεί το ρόλο της πρωτεύουσας μιας εξαρτημένης χώρας. Μιας χώρας υδροκέφαλης, με το 50% του πληθυσμού της σε μια πόλη, που, αντί να μειώνεται, η πρόθεση είναι να φτάσει και να ξεπεράσει το 70%!
Η Μητροπολιτική Αθήνα που οραματίζονται είναι μια Αθήνα που θα καταλαμβάνει ολόκληρη την Αττική και θα γίνει διαμετακομιστικό κέντρο στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Και θα είναι δομημένη έτσι ώστε να εξυπηρετεί αυτόν της το ρόλο, σε μια χώρα που την κυβερνά μια άρχουσα τάξη η οποία ούτε θέλει, ούτε και μπορεί καν να διανοηθεί άλλους δρόμους ανάπτυξης και οικονομικής ζωής.
Το πρόσφατο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον Υμηττό και το τελικό σχέδιο των αυτοκινητοδρόμων της Αττικής φαίνεται τώρα πως ήταν κομμάτι αυτού του γενικότερου σχεδίου. Ενός σχεδίου που προϋποθέτει ότι το Λεκανοπέδιο θα επεκταθεί προς τα Ανατολικά (όπου βρίσκονται τα δυο λιμάνια και το αεροδρόμιο) και που επιβάλλει να ξεπεραστεί το …εμπόδιο του βουνού.
Και προφανώς, αυτή η επέκταση προϋποθέτει και τους νέους αυτοκινητόδρομους και, μάλιστα, κι ένα ακόμα κομμάτι τους που ανέφερε ο Σουφλιάς, την Ανατολική Περιφερειακή της Πεντέλης, η οποία θα τους συνδέσει με την εθνική οδό στις Αφίδνες. Η Ανατολική Αττική δεν αλλάζει απλά όψη, καταστρέφεται. Παύει να είναι περιοχή εξοχικής κατοικίας και καλλιεργειών και εντάσσεται στο νέο μοντέλο τερατόμορφης ανάπτυξης.
Για το ΥΠΕΧΩΔΕ, ένας από τους στόχους του ΡΣΑ είναι η αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης, ιδιαίτερα στην περιοχή αυτή. Ουσιαστικά πρόκειται για μια προσπάθεια να τακτοποιηθεί η δόμηση, να γίνει πιο οργανωμένα, αλλά, πάντως, να γίνει! Ηδη το αεροδρόμιο και η Αττική Οδός προσέλκυσαν επιχειρήσεις στην περιοχή και, άρα, κατοικίες και αυθαίρετα. Τα οποία, απλά, θα μπουν, πλέον, στο σχέδιο πόλης! Το ότι η περιοχή θα γεμίσει τσιμέντο, αυθαίρετο ή μη, είναι δεδομένο…
Τέλος, ιδιαίτερο βάρος δίνεται στο ΡΣΑ στις επεκτάσεις του Μετρό και στην προώθηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έναντι του ΙΧ! Ξεπερνώντας το κωμικοτραγικό του πράγματος (με τόσους αυτοκινητόδρομους το τσάκισαν το ΙΧ!), δε θα πρέπει να ξεχνάμε το πλαίσιο που περιγράφηκε. Τα 220 χιλιόμετρα και οι 200 σταθμοί του Μετρό, που θα καλύπτουν το 85% της ευρύτερης περιοχής του Λεκανοπεδίου, θα βρίσκονται στην Αττική των 8 εκατομμυρίων, όχι στη σημερινή! Δεν πρόκειται, λοιπόν, για την πανάκεια, αλλά μάλλον για μια αναγκαστική λύση, η οποία τονίζει και πάλι τη βασική φιλοσοφία του ΡΣΑ, την ένταση, δηλαδή, των όρων υπερσυγκέντρωσης δραστηριοτήτων και πληθυσμού στην Αττική.
Το ΡΣΑ έχει τεθεί σε διαβούλευση ως το Σεπτέμβριο και θα ψηφιστεί το Νοέμβριο. Από ποια Βουλή, βέβαια, δεν ξέρουμε, αλλά αυτό ίσως να μην έχει και τόση σημασία, γιατί το σχέδιο εκφράζει επιλογές και κατευθύνσεις συνολικά της άρχουσας τάξης και δε θεωρούμε ότι και μια άλλη κυβέρνηση δε θα το προωθήσει, τουλάχιστον στις βασικές του γραμμές. Πάντως ο Σουφλιάς δήλωσε ότι προετοιμάζονται και τα αντίστοιχα σχέδια για τη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, την Πάτρα, τα Ιωάννινα, τη Λάρισα και το Βόλο.
Ο πολύπαθος λαός της Αττικής έχει να αντιμετωπίσει μια σαρωτική επέλαση του συστήματος στο περιβάλλον του, στα σπίτια του, στην ίδια του τη ζωή. Επειδή έχει αποδείξει αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό ότι δε διστάζει να παλέψει για τα ζητήματα αυτά και να τα εντάξει στους αγώνες του ενάντια στην επίθεση που δέχεται, έχει και πάλι τη δυνατότητα να μπει φραγμός στα νέα εφιαλτικά σχέδια.
Το ΡΣΑ πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης, ενημέρωσης και δράσης από πρωτοβουλίες και συλλογικότητες των κατοίκων της Αττικής, με στόχο τη δημιουργία κινήματος αντίστασης που θα απαιτεί την απόσυρσή του και θα δηλώνει την αποφασιστικότητα του λαού στην υπεράσπιση του δικαιώματός του στη ζωή.
