Οσο πλησιάζει η ώρα των ευρωεκλογών, τόσο περισσότερο οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κυρίαρχα αστικά κόμματα. Αντιπαράθεση βέβαια σε δευτερεύοντα ζητήματα, αφού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν καταπληκτικά σε όλες τις βασικές πολιτικές του κεφαλαίου, της αστικής τάξης δηλαδή και πάνω απ’ όλα συμφωνούν με τις κατευθύνσεις-οδηγίες και στόχους των μεγάλων τους αφεντικών, αυτών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Δεν περνάει από την σκέψη τους και πολύ περισσότερο στην πράξη, να ασκήσουν κριτική σε βασικά ζητήματα στα μεγάλα τους αφεντικά γιατί είναι βέβαιο πως θα υποστούν τις συνέπειες. Οπως π.χ. να πέσει η κυβέρνηση ή να μην έρθει αυτή που έχει «σειρά» και άλλα τινά. Ετσι, αυτό που τους μένει είναι η υποταγή και η υποτέλεια και αυτή τη δουλειά την έχουν μάθει πολύ καλά το σύνολο των αστικών πολιτικών κομμάτων και μαζί με αυτούς όλοι οι απολογητές του συστήματος. Αυτό αποκαλύπτεται περισσότερο σε περιόδους εκλογών ή και ευρωεκλογών αφού διεκδικείται αλλαγή ρόλων. Επειδή στο συγκεκριμένο σημείωμά μας στοχεύουμε να αναδείξουμε την επίθεση της ΕΕ ενάντια στους εργαζόμενους, θα κλείσουμε το παραπάνω θέμα υπογραμμίζοντας με λίγες κουβέντες, το πώς οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ, αντιμετωπίζουν χώρες που θέλουν να τις εντάξουν στο πλαίσιο της ΕΕ, δηλαδή των δικών τους στρατηγικών επιδιώξεων και συμφερόντων. «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει ότι στην ΟΔΓ, μια δημοκρατική συνεργάσιμη Σερβία η οποία να ζει ειρηνικά με τους γειτονές της θα είναι ευπρόσδεκτη στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Με αυτή την προοπτική, η Ενωση θα διατηρήσει τη δράση της για μια δημοκρατική αλλαγή στη Σερβία. Οι στρεφόμενες κατά του καθεστώτος επιλεκτικές κυρώσεις θα παραμείνουν αναγκαίο στοιχείο της πολιτικής της ΕΕ, όσο καιρό ο πρόεδρος Μιλόσεβιτς παραμένει στην εξουσία. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τον σερβικό λαό να πάρει το μέλλον του στα χέρια του και να διεκδικήσει εκ νέου τη θέση του στην οικογένεια των δημοκρατικών χωρών. Η ΕΕ από την πλευρά της, όχι μόνο θα συνεχίσει να στηρίζει τη δημοκρατική αντιπολίτευση αλλά θα αναπτύξει και εκτεταμένο διάλογο (μετά τον βομβαρδισμό έρχεται ο διάλογος, να σημειώσουμε εμείς), με την κοινωνία των πολιτών. Οι σερβικές ΜΚΟ θα πρέπει να ενθαρρυνθούν, να αναπτύξουν σχέσεις με άλλες ΜΚΟ σε περιφερειακή βάση στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας»... «Η ευθύνη που έχει ειδικά η Ένωση για την περιοχή σημαίνει ότι πρέπει να διαδραματίσει τον κεντρικό ρόλο στην παροχή διεθνούς στήριξης στο Κοσυφοπέδιο. Η Ένωση είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει την επιτυχία της διεθνούς προσπάθειας στο Κοσυφοπέδιο. Για τον σκοπό αυτό αναγνωρίζει ότι η βοήθεια πρέπει να παρασχεθεί με πολύ πιο συντονισμένο και συγκροτημένο τρόπο και ότι πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι προσπάθειες της Ένωσης και των κρατών μελών της θα λάβουν την κατάλληλη αναγνώριση. Η ΕΕ έχει ήδη αναλάβει τον κύριο ρόλο στην ανασυγκρότηση του Κοσυφοπέδιου παρέχοντας 30.000 στρατιώτες στην KFOR, 800 αστυνομικούς και χρηματοδότηση 505 εκατ. Ευρώ, καθώς επίσης έχοντας την ευθύνη για το σκέλος της οικονομικής ανασυγκρότησης της UNMIK». Τα δυο παραπάνω αποσπάσματα που χρησιμοποιήσαμε βρίσκονται στο Σχέδιο Εκθεσης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την πρόοδο που σημείωσε η ΕΕ κατά το 1999.
Να λοιπόν πως λειτουργεί «δημοκρατικά η ευρωπαϊκή οικογένεια» και πως το «ευρωκοινοβούλιο νομιμοποιεί και αυτό δημοκρατικά τις πολεμικές επιδρομές, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τους εκβιασμούς, τις απειλές και τις ενέργειες για την ανατροπή του καθεστώτος της Σερβίας Αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου, να νομιμοποιεί ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αντικομμουνιστικά μνημόνια, αντεργατικούς νόμους, μέτρα κρατικής τρομοκρατίας και τόσες άλλες αθλιότητες και βαρβαρότητες.
Οι εργαζόμενοι πάντα στο στόχαστρο της ΕΕ
Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει για τον χαρακτήρα και το ρόλο που διαδραματίζει η ΕΕ σε βάρος των εργαζόμενων μαζών και των λαών. Οι αντεργατικοί και αντιλαϊκοί νόμοι που εκπορεύονται από την ΕΕ και γίνονται στη συνέχεια και νόμοι των χωρών μελών της, φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Νόμοι και οδηγίες που έρχονται να υπηρετήσουν οικονομικούς και πολιτικούς στόχους των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, αλλά και την κυριαρχία τους πάνω στις αδύνατες χώρες.
Τα μέτωπα επίθεσης στην εργατική τάξη και τους λαούς βρίσκουν συντεταγμένο όλο τον πολιτικό κόσμο και τα οικονομικά κέντρα εκτός και εντός της χώρας. Επίθεση άγρια και γενικευμένη που συσχετίζεται με την βίαιη χειροτέρευση των σχέσεων εκμετάλλευσης, τη συνεχιζόμενη μείωση των αποδοχών των εργαζόμενων και συνολικά του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, την επιβολή ελαστικών εργασιακών σχέσεων, κατάργηση του 8ωρου, γενίκευση της μερικής απασχόλησης, σε βάρος της πλήρους και σταθερής δουλειάς, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την αντικατάστασή τους με ατομικές συμβάσεις. Χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης με απώτερο στόχο τη διάλυσή της, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια και στην πράξη με την τεράστια ανεργία και την μερική απασχόληση θα πάει στα 70 και βάλε, αύξηση μέχρι και 15 χρόνια στην συνταξιοδότηση των εργαζόμενων μητέρων. Πρόσφατα η ΕΕ αποφάσισε εβδομάδα 65 ωρών εργασίας, κατάργηση της μονιμότητας στο ευρύτερο δημόσιο και των Συλλογικών Συμβάσεων. Νομιμοποίηση του δουλεμπορίου με τη δημιουργία Γραφείων Ενοικίασης Εργαζόμενων.
Οι συνέπειες για τον κόσμο της δουλειάς είναι οδυνηρές και δυσβάσταχτες, τόσο στο επίπεδο των εργασιακών συνθηκών και σχέσεων, όσο και στον τρόπο τους. Επιβάλλεται ένα ωράριο λάστιχο, μια ζωή λάστιχο με τεντωμένα νεύρα σε κάθε στιγμή της διαδικασίας αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.
Είναι πλέον ολοφάνερο, ότι εντατικοποιούνται στο έπακρο οι ρυθμοί δουλειάς και βάλλεται η δυνατότητα συλλογικής συννενόησης και οργάνωσης των εργαζόμενων που βρίσκονται στον ίδιο εργασιακό χώρο. Με δυο λόγια επιχειρείται η μετατροπή του εργάτη σε εργαλείο στα χέρια του κεφαλαιοκράτη που μπορεί να το χρησιμοποιεί όταν θέλει, όσο θέλει και για όσο διάστημα θέλει. Το ζούνε αυτό και σε ακραίο βαθμό τους τελευταίους μήνες χιλιάδες εργαζόμενοι οι οποίοι καθημερινά γίνονται περισσότεροι. Ζούνε τις μαζικές απολύσεις, τις διαθεσιμότητες, την εβδομάδα 4 ημερών, το 7ωρο, το 6ωρο, την δραματική μείωση του μισθού τους. Αυτή είναι πραγματικότητα της πολιτικής της ΕΕ, ο εργασιακός μεσαίωνας και έχουν το θράσος να καλούν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν και να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές για να νομιμοποιήσουν αυτόν τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Να το πούμε ξανά και καθαρά, πως η πάλη της εργατικής τάξης και των λαών για να αντισταθούν στη βάναυση επίθεση που δέχονται και για ένα καλύτερο αύριο, γίνεται έξω και ενάντια στους θεσμούς της ΕΕ. Διεξάγεται στα πεδία των ταξικών μαχών, στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, εκεί και μόνο εκεί βρίσκεται η ελπίδα για να οικοδομηθεί ένα μαζικό, μαχητικό και ταξικό κίνημα ικανό να κερδίζει μάχες και να κατακτά νίκες. Στις ευρωεκλογές να τους γυρίσουμε την πλάτη και να στηρίξουμε τη γραμμή της Αποχής από τις ευρωκάλπες και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποκύψουμε στις πιέσεις τους. Με την Αποχή μπορούμε να στείλουμε μαζικά στο λαό και στη νεολαία το μήνυμα της πάλης για να φύγει η χώρα από τα δεσμά της ΕΕ. Αυτόν τον χαρακτήρα έχει η Αποχή, να προσανατολίσει την πάλη της εργατικής τάξης και του λαού για την ανατροπή της επίθεσης των ξένων και ντόπιων αφεντάδων. Γιατί αυτοί και μόνο αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που ζούμε. Αυτοί είναι που σπέρνουν το θάνατο στους λαούς, αυτοί είναι οι δημιουργοί της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας, της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας. Η ΕΕ είναι δικό τους έργο, δικό τους κατασκεύασμα για να μπορούν από καλύτερες θέσεις να υπερασπίζονται την κυριαρχία τους πάνω στους λαούς, αλλά και να ανταγωνίζονται τους ανταγωνιστές τους.
