Μαύρος χειμώνας περιμένει τους εργαζόμενους, αν κρίνουμε από τις εξαγγελίες του Καραμανλή στη φετινή (προεκλογική) ΔΕΘ. Η «πρωτοτυπία» της φετινής ομιλίας του Καραμανλή, στην οποία εξήγγειλε ακόμη βαθύτερα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα, φυσικά και δεν αποτελεί επιλογή του ίδιου. Πολύ περισσότερο όταν βρισκόμαστε μερικές εβδομάδες πριν τις εκλογές. Αποτελεί επιλογή του κεφάλαιου, τόσο του ντόπιου όσο και του ξένου, που -βυθισμένο στην κρίση του- εκφράζει με όλο και πιο επιθετικό τρόπο την πρόθεσή του να ξεζουμίσει τα λαϊκά-εργατικά στρώματα και να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, καθώς αποτελούν εμπόδιο στην επέλασή του αυτή.
Προς το κεφάλαιο, την αστική τάξη και τα διάφορα κέντρα εξουσίας απεύθυνε την ομιλία του ο Καραμανλής. Σε αυτούς βάλθηκε να αποδείξει ότι θα είναι ακόμη πιο πιστός υπηρέτης των εντολών τους. Από αυτούς ζήτησε στήριξη ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης και σε αυτούς έταξε στήριξη εάν και εφόσον εκλεγεί. Για τους εργαζόμενους, αυτό που υποσχέθηκε είναι μεγαλύτερες θυσίες, περισσότερη φτώχεια, μεγαλύτερη ανασφάλεια:
• Ανοιχτή επίθεση στα δικαιώματα και το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων.
Στα «άμεσα» μέτρα που εξάγγειλε ο Καραμανλής περιλαμβάνεται η ανοιχτή, ευθεία επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους:
- Πάγωμα των προσλήψεων για το 2010.
- Περιορισμός των προσλήψεων για τα έτη 2011-2012 ώστε να αντιστοιχεί μία πρόσληψη σε κάθε δύο αποχωρήσεις.
- Πάγωμα των μισθών και των συντάξεων στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ για το 2010 και διαμόρφωση των μισθών για τα επόμενα χρόνια σε συνάρτηση και με την ευρωζώνη.
- Καμία αναπροσαρμογή επιδομάτων για δύο χρόνια.
- Κατάργηση των πλασματικών υπερωριών και περικοπή των πραγματικών υπερωριών κατά 30%.
- Περικοπή των δαπανών για μετακινήσεις.
- Καθιέρωση νέου μισθολογίου για τους νεοεισερχόμενους στο Δημόσιο, με εξίσωση προς τα κάτω των μισθών στα διάφορα υπουργεία.
Έχοντας, χρόνια τώρα, καλλιεργήσει μία ολόκληρη φιλολογία γύρω από τους «προνομιούχους» δημόσιους υπάλληλους, η οποία ουσιαστικά ήθελε να χτυπήσει οτιδήποτε σχετίζεται με το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» (δηλαδή με κοινωνικές παροχές προς τους εργαζόμενους για τις οποίες είχε δεσμευτεί η άρχουσα τάξη κάτω από ένα συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης), το κεφάλαιο έρχεται σήμερα να δρέψει τους καρπούς της «σοδειάς» του, χτυπώντας -από τη μια- τα δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και -από την άλλη- στέλνοντας μήνυμα διαρκούς, σκληρής λιτότητας προς όλους τους εργαζόμενους και την εργατική τάξη.
Ο «σκληρός» αλλά «όχι αναίσθητος» Καραμανλής άφησε μία «χαραμάδα» για τους τομείς της Υγείας και της Παιδείας σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις, αλλά μάλλον αποτελεί ανέκδοτο το ότι σε περίοδο κρίσης θα καλυφτούν, έστω και στο ελάχιστο, τα τεράστια κενά που χάσκουν εδώ και χρόνια στους τομείς αυτούς, και οι οποίοι ήδη προσφέρονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
• Χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και της ασφάλισης.
Στον ίδιο αντεργατικό τόνο κινούνται και οι εξαγγελίες για τον ιδιωτικό τομέα, ανακοινώνοντας μέτρα που για χρόνια τώρα απαιτούσε το κεφάλαιο και τα οποία υλοποιούνται στη βάση της κρίσης:
- Χτύπημα ή ακόμη και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. «Σε κλάδους που αντιμετωπίζουν έκτακτη κρίση ή σε περιοχές με πολύ αυξημένη ανεργία παρέχεται η δυνατότητα για επιμέρους συμφωνίες περιορισμένου χρόνου, κατ’ εξαίρεση των προβλεπόμενων στη γενική συλλογική σύμβαση εργασίας» ανέφερε ο Καραμανλής στην ομιλία του, υιοθετώντας πλήρως τις απαιτήσεις του ΣΕΒ.
- Περιορισμός του επιδόματος ανεργίας μέσω υποχρεωτικών προγραμμάτων επανακατάρτισης και της υποχρεωτικής αποδοχής θέσεων εργασίας που θα προτείνει ο ΟΑΕΔ.
- Πετσόκομμα της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
- Περιορισμός των συντάξεων αναπηρίας.
- Διαχωρισμός των κλάδων Υγείας και Ασφάλισης του ΙΚΑ.
- Μεγαλύτερος περιορισμός των συνταγογραφήσεων και των φαρμάκων που χορηγούνται προς τους ασφαλισμένους.
- Περιορισμός της δυνατότητας πρόσβασης των ασφαλισμένων προς τα Δημόσια Νοσοκομεία μέσω του λεγόμενου Συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.
- Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων.
Κάπως έτσι περιγράφονται τα επόμενα βήματα προς τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Και κοντά σε αυτά υπάρχουν και πολλά άλλα ακόμη που απαιτεί το κεφάλαιο και τα οποία ίσως να απέκρυψε το γεγονός ότι ουσιαστικά επρόκειτο για... προεκλογική ομιλία!
Ωστόσο, αυτό που καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι είναι ότι οι χειρότερες μέρες είναι μπροστά μας. Και αυτό δεν πρόκειται να το ανακόψει μία εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Γιατί η πολιτική που θα ακολουθήσει το κεφάλαιο έχει ήδη χαραχτεί πριν από τις εκλογές. Αυτό που αναζητιέται είναι ο πολιτικός φορέας που θα την προωθήσει ταχύτερα και αποτελεσματικότερα. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει σε κάθε τόνο προς το κεφάλαιο ότι είναι «ικανό να κυβερνήσει» και να ασκήσει «υπεύθυνη» διακυβέρνηση. Μάλιστα, τα περισσότερα από αυτά που εξάγγειλε ο Καραμανλής μπορεί κανείς να τα βρει και σε παλιότερες εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ, τόσο όταν κυβερνούσε όσο και όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ενώ για τα περισσότερα από αυτά έχει στρώσει πρώτο το έδαφος.
Και αν ο Καραμανλής «τολμάει» να κάνει τέτοιες εξαγγελίες είναι γιατί γνωρίζει ότι έχει απέναντί του ένα ΠΑΣΟΚ με μία αντίστοιχη πολιτική, το οποίο ζητάει και αυτό με τη σειρά του τη στήριξη του κεφάλαιου και των ίδιων -πάνω κάτω- κέντρων, και το οποίο ούτε θέλει ούτε μπορεί να λοξοδρομήσει από την πορεία που το κεφάλαιο χαράζει.
Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουν και όσοι εργαζόμενοι ελπίζουν ότι η εναλλαγή του κόμματος που κυβερνά θα ανασχέσει αυτή τη λαίλαπα. Η μόνη δύναμη που μπορεί πραγματικά να σταματήσει και να ανατρέψει αυτήν την πολιτική, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού και της εργατικής τάξης είναι η δύναμη του μαζικού, οργανωμένου, ταξικού αγώνα. Όταν το ίδιο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης δηλώνει τόσο απροκάλυπτα τις προθέσεις του, καμία αυταπάτη δεν έχει θέση στις συνειδήσεις του λαού και της εργατικής τάξης.
Είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ στην κυβέρνηση, είτε με αυτοδυναμία είτε χωρίς, η συγκρότηση των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων αποτελεί πρώτο και κύριο καθήκον!
