Σε αναστολή της απεργίας τους για δεκαπέντε ημέρες, προκειμένου να «επαναδιαπραγματευτούν» Υπουργείο και Cosco, προχώρησαν το προηγούμενο Σάββατο η Ομοσπονδία των λιμενεργατών (ΟΜΥΛΕ) και η Ένωση Λιμενεργατών Πειραιά.
Μετά από 16 ημέρες απεργίας, και χωρίς την παραμικρή δέσμευση από την πλευρά της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι δύο συνδικαλιστικοί φορείς προχώρησαν σε μία ξεκάθαρη υπαναχώρηση η οποία είναι βέβαιο ότι θα έχει αρνητική επίδραση στον αγώνα των λιμενεργατών. Υποτίθεται ότι η αναστολή της απεργίας συνοδεύτηκε από το προσωρινό «πάγωμα» της συμφωνίας με την κινεζική Cosco γι’ αυτές τις 15 ημέρες. Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του κινέζικου μεταφορικού κολοσσού εξακολουθούν να δηλώνουν ότι δεν έχουν σκοπό να κάνουν πίσω από τη συμφωνία και ότι οι όποιες αποφάσεις μεταξύ Cosco και κυβέρνησης είναι "τεχνικής φύσεως και σε καμιά περίπτωση δεν επιφέρουν την οποιαδήποτε μεταβολή σε ό,τι προβλέπει η σύμβαση παραχώρησης που έχει συναφθεί μεταξύ της ΟΛΠ Α.Ε. και του κινεζικού ομίλου".
Από την άλλη, στοιχείο της προβληματικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί είναι το γεγονός ότι οι όροι με τους οποίους σωματείο και ομοσπονδία αποδέχονται την «επαναδιαπραγμάτευση» είναι ακόμη άγνωστοι. Η υποχώρηση από το αίτημα για ακύρωση της συμφωνίας και δηλώσεις όπως αυτή του προέδρου της ΟΜΥΛΕ που αναφέρει ότι «οι εξελίξεις είναι κατ' αρχάς θετικές, (...) δίνουν τη δυνατότητα στο συνδικαλιστικό κίνημα να διεκδικήσει ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση, με κύριες αιχμές τις εργασιακές σχέσεις και την εξυπηρέτηση του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος, που η υπάρχουσα σύμβαση απεμπολεί» δημιουργούν ένα θολό και επικίνδυνο τοπίο, κατάλληλο για τους οποιουσδήποτε χειρισμούς.
Γιατί ούτε πού βρίσκονται οι «θετικές εξελίξεις» μπορούμε να δούμε, αλλά ούτε και τι σημαίνει «ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση» μπορούμε να κατανοήσουμε. Αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε είναι τη διάθεση του ΠΑΣΟΚ να χειριστεί -με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος- μία κατάσταση στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι αποφασισμένη να εμποδίσει την ιδιωτικοποίηση, κάτι που έχει αποδείξει και με τις πολύμηνες κινητοποιήσεις της πριν από δύο χρόνια περίπου, αλλά και με τις 16 ημέρες απεργίας.
Πριν την αναστολή της απεργίας, και όπως ήταν αναμενόμενο, επιστρατεύτηκε όλος ο αστικός εσμός προκειμένου να δυσφημίσει τον αγώνα των λιμενεργατών και να κάμψει την αγωνιστικότητά τους. Πρώτος και καλύτερος ο «κύριος» Μίχαλος, ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, ο οποίος -σαν να βρισκόταν σε εντεταλμένη υπηρεσία- κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά των απεργών με τη οποία, μεταξύ άλλων, ζητούσε:
« -Να αναγνωρισθεί ως παράνομη η απεργία.
-Να απαγορευθεί η παράταση και γενικά η συνέχιση της απεργιακής κινητοποίησης αυτής ή η επανάληψή της στο μέλλον, καθώς και γενικά κάθε απεργιακή κινητοποίηση με τα ίδια ή παρεμφερή αιτήματα, είτε ως είναι ήδη διατυπωμένα, είτε και με διαφορετική διατύπωσή τους ή και με οποιοδήποτε τρόπο ή μέθοδο συγκαλυμμένα.
-Να απειληθεί, για κάθε μεμονωμένη παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί, κατά των δύο συνδικαλιστικών οργανώσεων χρηματική ποινή 4.000 ευρώ και κατά των νόμιμων εκπροσώπων τους, ως και κατά παντός μελλοντικού νόμιμου εκπροσώπου τους, προσωπική κράτηση έξι μηνών. »
Και παρότι η εκδίκαση της προσφυγής Μίχαλου δεν έγινε, λόγω της αναστολής της απεργίας, είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί ένα σαφή εκβιασμό για την επόμενη φάση της διεκδίκησης.
Για μας είναι φανερό ότι οι λιμενεργάτες δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από τη λεγόμενη «επαναδιαπραγμάτευση». Ουσιαστικά, αποτελεί μία προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει χρόνο και να αποπροσανατολίσει τους λιμενεργάτες από την ουσία της υπόθεσης. Αποτελεί τρανή απόδειξη ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής της ΝΔ. Είναι η πολιτική που επιβάλλει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και η αχόρταγη διάθεσή του για κερδοφορία.
Το δεκαπενθήμερο σύντομα θα τελειώσει και τότε οι εργαζόμενοι θα έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη συνέχιση του αγώνα για την οριστική ακύρωση της συμφωνίας, από τη μία, και στην χειροτέρευση της εργασιακής τους θέσης που θα σημάνει η ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠΟ, από την άλλη.
Με αυτήν τη λογική η Ταξική Πορεία κατέθεσε και πρόταση για συγκρότηση πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στους λιμενεργάτες σε σύσκεψη που έγινε την Κυριακή 18 Οκτώβρη στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Και παρά το γεγονός ότι η πρόταση «προσέκρουσε» στις μικροκομματικές σκοπιμότητες ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Ταξική Πορεία την επανάφερε και στην ανοιχτή συγκέντρωση-διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 20 Οκτώβρη στον Πειραιά με συμμετοχή εκατοντάδων εργαζομένων.
