Σελίδες

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ & ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ

«Η φυσική κυκλική μετακίνηση της ενέργειας από το νότο στο βορρά γύρω από τον αρκτικό κύκλο επηρεάζει τις κλιματικές αλλαγές», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Κορυφαίοι ρώσοι επιστήμονες αμφισβητούν ευθέως τη συσχέτιση της όποιας αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη με ανθρωπογενή αίτια. Πιο πρόσφατα, γερμανοί επιστήμονες βλέπουν πτώση της θερμοκρασίας για τα επόμενα 10 χρόνια. Ολοι οι τελευταίοι της «επιστημονικής κοινότητας» έρχονται σε ρήξη με τον κοινό «επιστημονικό» τόπο των 2.500 επιστημόνων στον οποίο κατέληξαν, στο όνομα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας στο πλαίσιο του Ο.Η.Ε. στο Μπαλί. Στην κατάληξη σε κοινό «επιστημονικό τόπο» στο Μπαλί συνέβαλε καθοριστικά το γεγονός πως μια σειρά αμερικάνικες πολυεθνικές σαν την Exxon Mobil, την General Electrik και άλλες όχι μόνο έπαψαν να πληρώνουν «επιστημονικές» μελέτες που «αποδείκνυαν» πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα καυσαέρια από την καύση του πετρελαίου, μα το γύρισαν κιόλας σημαντικά στην παραγωγή, εμπορία και διακίνηση της λεγόμενης πράσινης ενέργειας και έτσι άλλαξαν τελείως το τροπάρι.

Ειδικά στις Η.Π.Α. τα βιοκαύσιμα γνωρίζουν μέρες δόξας, δίνοντας (σε κάποιο βαθμό) πραγματικό πρόσχημα για την τεράστια χρηματιστηριακή άνοδο των τιμών των σιτηρών, που οδηγεί ήδη μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην πείνα και τη λιμοκτονία. Η ένταξή τους στην πράσινη οικονομία των Η.Π.Α. και όχι μόνο οδηγεί σε αύξηση των καλλιεργούμενων εκτάσεων παρ’ ότι έχει αποκαλυφθεί εδώ και καιρό πως επιφέρουν μεγάλα προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή μιας σειράς λαών του πλανήτη. Και βέβαια τα βιοκαύσιμα ελάχιστα υποκαθιστούν τη χρήση των κλασικών καυσίμων, που η ζήτησή τους δεν πέφτει, παρά την τρελή κούρσα ανόδου της τιμής τους.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακριβώς πώς σχετίζεται η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και των υδρογονανθράκων με τη δαιμονοποίησή τους. Ομως ολοένα και περισσότερο αποκαλύπτεται αυτό που έχουμε θέσει από καιρό, αρνούμενοι από την πλευρά μας να χορέψουμε τον οικολογικό χορό του Αλ Γκορ και των πράσινων –τώρα- ιμπεριαλιστών.
Αποκαλύπτεται ότι η φασαρία για την κλιματική αλλαγή, ακόμη και αν υποθέσουμε πως έχει κάποια πραγματική, έτσι όπως τίθεται, βάση, γίνεται στο πλαίσιο του ενεργειακού πολέμου και του γενικότερου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Πράγματι η πράσινη οικονομία και κυρίως η οικονομία του υδρογόνου θα μπορούσε ίσως να είναι η «πιο νέα» τεχνολογία που θα έδινε νέα ώθηση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, αλλά αυτά για την ώρα και για το ορατό μέλλον είναι πράσινα άλογα. Ετσι, παρά τις εκκλήσεις, οι μετοχές της πράσινης οικονομίας πέφτουν φέτος μετά τον περσινό θρίαμβο (η κρίση οδηγεί σε πιο σίγουρες αξίες). Όμως, σ’ ό,τι αφορά την πράσινη φιλολογία, αυτή συντηρείται και έχει μεγάλη χρήση τόσο στις πολιτικές των ιμπεριαλιστών στο μεταξύ τους ανταγωνισμό όσο και στις αντιλαϊκές πολιτικές οικονομικής αφαίμαξης των εργαζομένων.
Στις Η.Π.Α. οι εκπρόσωποι της υπερδύναμης μιλάνε ήδη πιο καθαρά και πιο πολιτικά όταν μιλάνε για την ανάγκη απεξάρτησης από το πετρέλαιο και τους διάφορους δικτάτορες καθώς και για τη μεγάλη αμαρτία που δεν πρέπει να διαπράξουν οι ευρωπαίοι σύμμαχοι, να εξαρτηθούν ενεργειακά από το αέριο της Ρωσίας. Οι Ευρωπαίοι βέβαια βλέπουν τα συμφέροντά τους και έχουν τα δικά τους μέτρα για το πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία, ενώ συνεχίζουν να έχουν τον πρώτο λόγο στη χρήση της πράσινης φιλολογίας. Πέρα από το ισχυρό ευρώ, αυτό που τους κάνει ν’ αντέχουν την άνοδο της τιμής πετρελαίου–ενέργειας είναι το γεγονός πως έχουν εξαγάγει μια σειρά βιομηχανίες εκτός μητροπολιτικού χώρου προς αναζήτηση φτηνού εργατικού κόστους, ενώ συνάμα η αντεργατική επίθεση στον ίδιο το μητροπολιτικό χώρο συν την αφαίμαξη των μεταναστών ισοσταθμίζουν κάπως την πίεση από το πανάκριβο πετρέλαιο.
Την ίδια στιγμή απειλούν τις αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως την Κίνα, που κατακλύζουν την Ε.Ε. με φτηνά προϊόντα, με φορολογία των προϊόντων αυτών, αν αυτές δεν συμμορφωθούν με τους όρους του Κιότο, αν δηλαδή δεν αγοράσουν από αυτούς πράσινη τεχνολογία.


Η ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
Το πιο εξοργιστικό με την υποκρισία της πράσινης φιλολογίας τους είναι η διακριτική αλλά σαφής προσπάθεια βασικών ιμπεριαλιστών της Ε.Ε. και όχι μόνο να απενοχοποιήσουν την παραγωγή και τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας και να απλώσουν τα πυρηνικά εργοστάσια ακόμη και στα πολύπαθα Βαλκάνια. Πριν αναφερθούμε κάπως πιο αναλυτικά σ’ αυτό το σοβαρό ζήτημα που προκύπτει τελευταία, να υπενθυμίσουμε τις αποφάσεις της Ε.Ε. για τη διαμόρφωση ενιαίου δικτύου μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και τις πολιτικές και τις πιέσεις στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας προς όφελος των ισχυρών μονοπωλίων της Ε.Ε.
Ο βαλκανικός νότος είναι το θύμα του ενεργειακού (και όχι μόνο ενεργειακού) ιμπεριαλιστικού πολέμου από κάθε άποψη. Η Ε.Ε. με την «ενεργειακή κοινότητα στη νοτιοανατολική Ευρώπη» καταργεί τα τέλη διέλευσης στη διακίνηση ενέργειας. Ετσι, πέρα από τη σκληρή διαπραγμάτευση του Πούτιν (που καθώς φαίνεται λίγα περιθώρια άφησε σε φιλοδοξίες σαν αυτές της ελληνικής αστικής τάξης), η κάλυψη της αταξίας από τα ευρωπαϊκά συμφέροντα έχει τους δικούς της όρους. Γιατί ποιος πιστεύει στα σοβαρά πως η Ελλάδα γίνεται «ενεργειακός κόμβος» και σταυροδρόμι με βάση αυτόνομες επιλογές της ντόπιας αστικής τάξης, κόντρα μάλιστα στις Η.Π.Α.;
Το σίγουρο είναι πως η Ελλάδα και συνολικά τα Βαλκάνια γίνονται σταυροδρόμι του λυσσαλέου και επικίνδυνου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που με στόχο την υπηρέτηση των συμφερόντων του έχει ναρκοθετήσει και υποδουλώσει τα Βαλκάνια. Σ’ αυτά τα πλαίσια της υποδούλωσης και της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας εντάσσονται και οι σχεδιασμοί για τα πυρηνικά εργοστάσια που σε λίγο θα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σ’ όλες τις βαλκανικές χώρες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο της σύγχρονης κατοχής ευνοούνται κατά πάσα πιθανότητα τα γερμανικά μονοπώλια που μετά τον Ο.Τ.Ε., σε συνεργασία πάντα με ντόπια συμφέροντα, ετοιμάζονται να κατασπαράξουν και τη Δ.Ε.Η. και να καταλάβουν την αγορά ενέργειας, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους χιλιάδες εργαζόμενους της επιχείρησης και για το σύνολο των εργαζομένων-καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο η R.W.E. θέλει να εγκαταστήσει τις μονάδες λιθάνθρακα στην Ελλάδα την ίδια ώρα που τις κλείνει στη Γερμανία λόγω προστίμων για τους ρύπους. Καθώς φαίνεται, στην Ελλάδα μέχρι προσφάτως κάποιοι πόνταραν στο ότι θα μετρούν μόνοι τους ρύπους και έτσι θα απέφευγαν τα πρόστιμα…. Ομως άλλοι κρατάνε και το πεπόνι και το μαχαίρι….
Η Ε.Ε., π.χ., δεν περιορίζει σε ρύπους τη χαλυβουργία ούτε την τσιμεντοβιομηχανία γιατί έτσι συμφέρει κάποιους. Βάζει όριο όμως στους ρύπους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, μιας και οι Γάλλοι, π.χ., την παράγουν στο 80% από πυρηνικά εργοστάσια που δεν έχουν ρύπους… Κάπου εδώ ο Σουφλιάς ανακαλύπτει πως η πυρηνική ενέργεια είναι πράσινη, για να συγκρουστεί για άλλη μια φορά με το Δήμα, τον Κυριάκο και ουσιαστικά να απομονωθεί πολιτικά αυτή τη φορά. Είναι σαφές πως όσο ερχόμαστε στα δικά μας αυτή η ιστορία βρομάει.
Δε στήνονται τυχαία οι φιέστες με τον πράσινο πατριάρχη, τη WWF, τον Σκάι και την «Καθημερινή» που νοιάστηκαν τώρα για την Πάρνηθα. Ούτε τυχαία, μετά την περσινή φιέστα του Αλ Γκορ στη χώρα μας, τον τελευταίο καιρό τόσο η οικογένεια Παπανδρέου όσο και το ίδρυμα Καραμανλή έστησαν οι μεν διεθνές συνέδριο για το κλίμα, οι δε ντιμπέιτ κορυφαίων διεθνών αναλυτών με θέμα «το δίλημμα της βιώσιμης ανάπτυξης-κλιματική αλλαγή ή οικονομική πρόοδος». Ολα αυτά και μια σειρά άλλα «παράξενα» καθόλου άσχετα δεν τα βρίσκουμε με τον ενεργειακό πόλεμο των ιμπεριαλιστών, που πεδίο του και μάλιστα συνεχώς θερμαινόμενο είναι τα Βαλκάνια συνολικά και η χώρα μας. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε μια σειρά παραδείγματα αποκαλυπτικά της υποκρισίας των οικολόγων του συστήματος, των πράσινων πολιτικών της Ε.Ε. και πάει λέγοντας. Θα αναφέρουμε μόνο ένα ακόμη που αποκαλύπτει αφενός την υποκρισία αλλά και την πραγματικότητα της υποδούλωσης των βαλκανικών λαών στους ιμπεριαλιστές Η.Π.Α.- ΡΩΣΙΑΣ - Ε.Ε. Ενώ λοιπόν, υποτίθεται, μπαίνουν περιορισμοί στη χρήση άνθρακα, οι γερμανικοί όμιλοι ενέργειας Ε.Ο.Ν. και R.N.E. καθώς και οι γαλλικοί EDF, η ιταλική ENEL, η ρώσικη INTER – RAO και η αμερικάνικη ΑΕS στριφογυρνάνε σαν τα κοράκια γύρω από τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του Κόσοβου και της Αλβανίας. Εκεί βέβαια που η ιμπεριαλιστική εξάρτηση εμπεδώνεται για τα καλά είναι με τα πυρηνικά εργοστάσια. Οι ισχυροί παίχτες της πυρηνικής ενέργειας Η.Π.Α., ΡΩΣΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΑΓΓΛΙΑ κρατούν αυστηρά για πάρτι τους την πυρηνική τεχνολογία όσο κι αν νοιάζονται να στήσουν πυρηνικά εργοστάσια υπό την επιρροή τους. Μάλιστα τελευταία ανταγωνίζονται ποιος θα πρωτοπιάσει τα πόστα… το ακριβό πετρέλαιο τους δίνει περιθώρια για χρυσές δουλειές.
Ετσι, κανείς από τους ιμπεριαλιστές δεν στέκεται στα διλήμματα που έχει τάχα η αστική τάξη της Ελλάδας για το αν είναι πράσινη ή όχι η πυρηνική ενέργεια. Εκατοντάδες πυρηνικά εργοστάσια σ’ όλο τον πλανήτη έρχονται να προστεθούν δίπλα στα παλιά που περιορίστηκαν σε αριθμό μετά το ατύχημα – τραγωδία στο Τσερνομπίλ. Στο πλαίσιο της πράσινης φιλολογίας του συστήματος, που αναφερθήκαμε, τα πυρηνικά εργοστάσια απενοχοποιούνται γιατί δεν προσθέτουν ρύπους C02. Λες και το μόνο πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι οι ρύποι CO2.


Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ακόμη και αν είναι πραγματικό και τόσο τραγικό το πρόβλημα του θερμοκηπίου όπως θέλουν τελευταία να μας το παρουσιάσουν, υπάρχουν και άλλα τραγικά προβλήματα που έχει επιφέρει η αδηφάγα εκμετάλλευση της φύσης από το κεφάλαιο. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ένα που είναι και η βασική αιτία καθολικής στέρησης του φυσικού περιβάλλοντος από τον εργαζόμενο άνθρωπο. Είναι το γεγονός ότι σήμερα, με το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών σ’ όλο τον κόσμο, έχει ρημάξει από κατοίκους η ύπαιθρος και αυξάνονται και μεγεθύνονται συνεχώς οι πόλεις τέρατα, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Ας αναλογιστούμε, π.χ., ότι κίνδυνο black out αντιμετωπίζει η χώρα μας το καλοκαίρι με τα κλιματιστικά που επιβάλλεται να έχεις στο φουλ για να μπορείς να ζήσεις στο καμίνι της Αθήνας, που συγκεντρώνει τη μισή Ελλάδα, και όχι ας πούμε το χειμώνα. Οι προβλέψεις εδώ για αυξημένο αριθμό ημερών με καύσωνα για την Αττική είναι γεγονός, μα αυτό δεν συμβαίνει λόγω κλιματικής αλλαγής, όπως θέλουν να πιστέψουμε…


ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Στη συγκεκριμένη περίπτωση των πυρηνικών εργοστασίων στα Βαλκάνια, όπως και σ’ αυτά στην Αίγυπτο, στην Τουρκία και πάει λέγοντας, δεν μιλάμε απλά για κινδύνους που έχουν πάντα τα πυρηνικά εργοστάσια ακόμη και στις χώρες του αναπτυγμένου βορρά. Στα Βαλκάνια, όπως και αλλού, ένας λόγος που οδηγεί τις πυρηνικές δυνάμεις να επενδύουν είναι το μειωμένο κόστος και όχι μόνο από άποψη εργατικών. Αλήθεια, ποια αστική τάξη των Βαλκανίων είναι σε θέση να απαιτήσει τις στοιχειώδεις έστω προδιαγραφές ασφάλειας για τη λειτουργία πυρηνικών εργοστασίων; Ισως το μικρότερο πρόβλημα να είναι η σεισμικότητα, αν αναλογιστούμε τους ληστρικούς όρους δράσης του ξένου όπως και του ντόπιου κεφαλαίου στη χώρα μας. Και ας μην εφησυχάζουμε από το γεγονός ότι για την ώρα στη χώρα μας δεν τίθεται άμεσα ζήτημα στησίματος πυρηνικών εργοστασίων…
Η συζήτηση για τη λείανση του εδάφους έχει ανοίξει… Αλλωστε οι ντόπιοι και ξένοι μνηστήρες της Δ.Ε.Η. και των φιλέτων της ενεργειακής αγοράς στη χώρα μας δεν βλέπουν άσχημα την ιδέα να εισάγουν το ρεύμα από βορρά. Πάντως είναι ύποπτο αν όχι προφανές το γιατί δεν ενοχλείται η ελληνική αστική τάξη από τα πυρηνικά εργοστάσια που περικυκλώνουν τη χώρα μας.
Είναι σίγουρο πως μια σειρά χοντρά παιχνίδια είναι σ’ εξέλιξη στο ζήτημα της ενέργειας στη χώρα μας. Οι παίχτες είναι πολλοί, ισχυροί, εντός και εκτός και αδίστακτοι. Σε μια σειρά βαλκανικές χώρες τα τελευταία χρόνια έχουμε συνεχείς, βασανιστικές για τους λαούς , διακοπές ρεύματος. Φέτος το καλοκαίρι απειλείται και η χώρα μας…
Οταν δεν μπορούν να μας πείσουν με τις πράσινες ευαισθησίες τους, προσπαθούν να μας εκβιάσουν με τον κυνικό ρεαλισμό τους. Ομως για την πραγματικότητα της ενεργειακής σπατάλης, για την έλλειψη σχεδιασμού έξω από τα ληστρικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, για τη συγκέντρωση του πληθυσμού στις τερατουπόλεις-καμίνια δεν ευθύνεται ο λαός. Ο λαός δικαιούται στην εποχή μας την κατανάλωση ενέργειας για μια ποιότητα ζωής, χωρίς να εκτίθεται σε κινδύνους ούτε να πνίγεται στους ρύπους. Και αυτό δεν είναι ζήτημα τεχνολογίας, που αυτή υπάρχει και εξελίσσεται, αλλά είναι κυρίως ζήτημα πάλης και σύγκρουσης με τις πολιτικές και το σύστημα της εξάρτησης και της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Ο λαός αντιστάθηκε και αντιστέκεται στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς και τότε ο Πάγκαλος μιλούσε για τανκς, ο Αντρέας για ανταρσία και το Κ.Κ.Ε. μοίραζε γαρίφαλα στην αστυνομία. Αυτοί συνεχίζουν το έργο τους με συνέχιση της αντιαγροτικής πολιτικής, με νέους Καποδίστριες, ενώ για τους εργαζόμενους της πόλης μελετάνε πώς θα τους πετάξουν τώρα το καταλυτικό για να τους ξαναχρεώσουν για το υβριδικό. Στήνουν φιέστες στα καμένα, παίζουν με τον πόνο του λαού όταν έρθει πάλι το καλοκαίρι και οι δυνατότητες πυρόσβεσης παραμένουν στα περσινά άθλια επίπεδα.
Αυτή είναι η αστική τάξη και η ευαισθησία της για το περιβάλλον. Αυτό είναι το βάρβαρο και εφιαλτικό ιδιαίτερα στις μέρες μας καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Είναι καιρός οι δυνάμεις του κινήματος και της πραγματικής Αριστεράς να χαλάσουν τη σούπα των αταξικών και απολίτικων υποκριτικών δράσεων για το περιβάλλον που στήνουν οι εκπρόσωποι του συστήματος, οι Μ.Κ.Ο. τους και από κοντά στο ίδιο αταξικό πνεύμα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα στο ζήτημα του στησίματος πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα μας και στα Βαλκάνια είναι ένα ζήτημα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν οι λαοί των Βαλκανίων στο πλαίσιο της κοινής πάλης τους ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση-υποδούλωση.
Το αν η χώρα μας ή η Τουρκία ή όποια άλλη βαλκανική χώρα γίνεται ενεργειακό σταυροδρόμι μπορεί να είναι μια επιτυχία για την αστική της τάξη. Είναι άλλωστε τέτοια η φύση και ο χαρακτήρας των αστικών τάξεων της περιοχής, που συνηθίζουν να δρουν τυχοδιωκτικά, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα (αν κάποια τμήματα δεν αδιαφορούν κιόλας) τους κινδύνους που δημιουργούν για τις χώρες και τους λαούς τους. Για τους λαούς όμως οι ενεργειακοί κόμβοι συχνά κοστίζουν αίμα, ενώ ειδικά τα πυρηνικά εργοστάσια στη χώρα μας και στα Βαλκάνια της αστάθειας, των συγκρούσεων και της υποδούλωσης είναι ένας πραγματικός εφιάλτης. Και επειδή η συζήτηση όπως είπαμε άνοιξε, εμείς αντιγράφουμε από το αφιέρωμα στο «Ποντίκι» της 15/5 τα στοιχεία που παραθέτει σε σχέση με τις επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων παγκόσμια από τις λίγες τελευταίες δεκαετίες χρήσης των πυρηνικών, στρατιωτικών και ειρηνικών.
- 500 εκατομμύρια αποβολές
- 5 εκατομμύρια θάνατοι νεογέννητων
- 376 εκατομμύρια καρκίνους
- 235 εκατομμύρια γενετικές βλάβες
- 587 εκατομμύρια τερατογενέσεις
- 5 εκατομμύρια διανοητικές καθυστερήσεις.
Τα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες αμερικάνων και ρώσων επιστημόνων μιλάνε για 1,5 δισ. ανθρώπους που πέθαναν ή σακατεύτηκαν από τη χρήση πυρηνικής ενέργειας…
Οχι, δεν τα έχουμε με την πυρηνική τεχνολογία, ούτε με καμιά τεχνολογία γενικά. Ούτε έχουμε κάποια πρόταση για το ποια θα ήταν η πιο ενδεδειγμένη για το λαό πηγή ενέργειας σήμερα.
Σε μια κοινωνία που θα λειτουργούσε με κινητήρια δύναμη και στόχο την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, θα μπορούσαμε να δούμε πράγματι ένα πλαίσιο ορθολογικής, ασφαλούς, ισόρροπης και αειφόρου χρήσης του πετρελαίου, του κάρβουνου, του αερίου, σίγουρα των Α.Π.Ε., ίσως και του ουρανίου. Θα μπορούσαμε επίσης να δούμε στα σοβαρά το πέμπτο καύσιμο που είναι η εξοικονόμηση καυσίμου…
Ομως ο καπιταλισμός αγωνιά να πουλήσει και πουλάει και τα πέντε καύσιμα με μόνο κίνητρο το κέρδος… ανεξάρτητα αν αυτό οδηγεί στη λεηλασία της φύσης, αν στερεί τα στοιχειώδη και την τροφή ακόμη από τους λαούς και αν εκθέτει την ανθρωπότητα σε εφιαλτικούς κινδύνους.
Σ’ ό,τι ιδιαίτερα αφορά τους βαλκανικούς λαούς, είναι κοινή η μοίρα μας. Ή θα παλέψουμε τους κοινούς εχθρούς, που είναι οι κάθε λογής ιμπεριαλιστές, προκειμένου αυτή η κοινή πάλη να βάλει παρακαταθήκες συνολικά για τη ζωή μας και το μέλλον μας από κάθε άποψη, ή θα υποταχτούμε στους εθνικισμούς και στους τυχοδιωκτισμούς των αστικών τάξεων που ανοίγουν το δρόμο στην ιμπεριαλιστική υποδούλωση, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τόσο ο πυρηνικός εφιάλτης που θέλουν να στήσουν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή, με την αποδοχή και την υποδοχή των ντόπιων αστικών τάξεων, όσο και κυρίως ο εφιάλτης του πολέμου που τροφοδοτεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν επιτρέπουν ταλαντεύσεις απέναντι σε δυσκολίες ούτε άλλες καθυστερήσεις.


Προλεταριακή Σημαία φ.597, 24/05/08

Δεν υπάρχουν σχόλια: