(Σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα)
1) Μεταπολεμικά και ξεχωριστά στο τελευταίο δεκάχρονο, στον κόσμο πραγματοποιείται μια καινούργια προχωρική επανάσταση στην επιστήμη-τεχνική-τεχνολογία-βιομηχανία-αγροτική οικονομία, που βρίσκει την αντανάκλασή της και στο εποικοδόμημα και που επιταχτικά επιβάλλει μια θεμελιακή επανεχτίμηση όλων. Όπως οι Μαρξ-Λένιν για τις εποχές τους δώσανε καθοδηγητική θεωρία, έτσι και η εποχή μας απαιτεί τη δικιά της θεωρία, συνέχεια και ανάπτυξη αυτών που δώσανε οι Μαρξ-Λένιν. Για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα η ανταπόκριση στην απαίτηση αυτή αποτελεί ζήτημα ζωής για θανάτου. Δημιουργική απάντηση στα προβλήματα που προβάλλει η εποχή μας μπορεί να δώσει μονάχα ο μαρξισμός-λενινισμός. Η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία της εποχής μας μπορεί νάναι το αποτέλεσμα της κολλεχτιβίστικης δημιουργικής συμβολής και δουλειάς όλων των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. «Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη».
2) Ο Μάο Τσετούνγκ με τη «θεωρία» του δεν έδωσε και δε δίνει μαρξιστική-λενινιστική απάντηση στα προβλήματα της εποχής μας, γιατί ξεκινά και εκφράζεται σε μικροαστική μεγαλοκινέζικη βάση. Η εσωτερική γραμμή του Μάο, τα τρία κήτη «μεγάλο άλμα-λαϊκή κομμούνα-γενική γραμμή» αποτέλεσαν ανεδαφική, εξωπραγματική προσπάθεια να πιάσει πουλιά στον αέρα, να πραγματοποιήσει το «κομμουνιστικό όνειρο», χωρίς στήριγμα στις αντικειμενικές δυνατότητες και έκφρασε μικροαστική αδυναμία μπροστά στις δυσκολίες, ανικανότητα για επιστημονική σκέψη και πράξη. Αυτό έριξε την κινέζικη επανάσταση πίσω και είχε διαλυτική επίδραση στο ΚΚ Κίνας. Μέσα στις γραμμές του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ο μαοστσετουγκισμός είχε και έχει αποσυνθετική επιρροή. Ένα παράδειγμα απ’ τα πολλά η τραγική ήττα μας στην Ινδονησία. Και στο Βιετνάμ αντικειμενικά παίζει το παιγνίδι των Αμερικάνων. Υπολογίζοντας στην κρίση που η θεωρία και πράξη του Μάο προκάλεσε στο "παγκόσμιο κομμουνιστικό και προοδευτικό κίνημα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αποθρασύνεται σ' όλο τον κόσμο. Ο μαοτσετουνγκισμός αποτελεί αντιθεωρία στο μαρξισμό-λενινισμό. Οι κουκουέδες δε μπορούν νάχουν καμιά σχέση μαζί του.
3) Τελευταία, η παγκόσμια κατάσταση πάλι οξύνεται επικίνδυνα με κέντρο τον αμερικάνικο επιθετισμό και αγριανθρωπισμό στο Βιετνάμ. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό προβάλλει σήμερα πιο έντονα. Όπως και πριν, βασική στρατηγική επιδίωξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μέσα απ' όλο το λαβύρινθο, το σύμπλεγμα των περιπεπλεγμένων περιπλοκών της πολιτικής του, παραμένει ακλόνητα και πεντακάθαρατο χτυπημα, ο εκμηδενισμός της ΕΣΣΔ. Ένα απ’ τα θεμελιακά λάθη του Μάο είναι ότι δεν βλέπει την αλήθεια αυτή. Η αλήθεια αυτή, το ότι δηλαδή, η Σοβιετική Ένωση αποτελεί τον κύριο στόχο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού από την ηγεσία της αντίδρασης στις ΕΠΑ, πρέπει νάναι το καθοριστικό κριτήριο στην πολιτική τοποθέτηση για τους κομμουνιστές σ' όλον τον κόσμο, παρά τις επιμέρους διαφωνίες και επιφυλάξεις που μπορούν νάχουν απέναντι στο ΚΚΣΕ. Το ίδιο ισχύει απόλυτα και για τους κουκουέδες. (Παρά το ότι το ΚΚΕ δέχτηκε καταστροφικό χτύπημα απ' την τριαντρία Χρουστσώφ-Κουουσίνεν-Ντεζ). άλλη κουκουέδικη διεθνιστική γραμμή δεν μπορεί να υπάρξει.
4) Η διορισμένη στο 1956 κλίκα στην ηγεσία του ΚΚΕ υπόστειλε την κουκουέδικη σημαία στην Ελλάδα, έριξε το κόμμα σε βαθιά κρίση, συκοφάντησε, λέρωσε και βρώμισε την επαναστατική παράδοση στον τόπο μας, κατασπίλωσε το μαρξισμό-λενινισμό και νομοτελειακά οδήγησε στην ήττα στις 21 του Απρίλη 1967. Χωρίς την επέμβαση του 1956, η εξέλιξη της κατάστασης στην Ελλάδα θάταν ασφαλώς διαφορετική. Έξοδος απ’ την κρίση του ΚΚΕ, έξοδος κουκουέδικη υπάρχει μονάχα μια:
δημοκρατικό ξεκαθάρισμα της αντικουκουέδικης κληρονομιάς του 1956, παραμέρισμα της διορισμένης κλίκας, αναστήλωση των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών και της κουκουέδικης κομματικότητας και πολιτικής στο ΚΚΕ. Η παλιγγενεσία αυτή θα πραγματοποιηθεί απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω μέσα στη φωτιά και τις καινούργιες δοκιμασίες που περνά ο λαός μας και το κόμμα μας κάτω απ’ το σιδερένιο τακούνι της σακαράκικης χούντας).
5) Ή πατρίδα μας περνά ξανά δυσκολίες. Η πιο βαμμένη αντίδραση με την επέμβαση των αμερικάνων ιμπεριαλιστών προώθησε στο προσκήνιο τους σακαράκες συνταγματάρχες και στρατηγούς και επέβαλε στρατιωτική διχτατορία. Σήμερα το καθήκον κάθε κουκουέ όπως και κάθε έλληνα πατριώτη είναι ένα και παλλαϊκό: Αντιδιχτατορική ενότητα και δράση απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω στο λαό, στο στρατό, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό με κοινή πολιτική γραμμή: 1) Ανατροπή στρατιωτικής διχτατορίας. 2) Αποκατάσταση Συντάγματος. 3) Υπηρεσιακή. 4) Εκλογές με αναλογική.
Η αντιδιχτατορική ενότητα., το Πανελλήνιο Αντιδιχτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) ενώνει όλους τους Έλληνες, δεν αποκλείει κανέναν, οργανώνεται παντού όπου ζουν και δουλεύουν Έλληνες και χρησιμοποιεί όλα τα μέσα πάλης απ’ τα συνθήματα στους τοίχους, τον τηλεβόα, τις προκηρύξεις, ώς τη μαζική πολιτική απεργία και στη βία τη σακαράκικη απαντά με τη βία. Με καθαρή γραμμή, γερή οργάνωση και θαρραλέα αντιδιχτατορική καθοδήγηση ο λαός θα νικήσει. Ύψιστο καθήκον των κουκουέδων είναι να βρίσκονται στις πρώτες γραμμές της πάλης και της θυσίας στο πανεθνικό αυτό ξεκίνημα.
6) Ραχοκοκαλιά στον αγώνα αυτόν αν θέλουμε να νικήσει, πρέπει νάναι γερό παράνομο κουκουέδικο κόμμα. (Η κλίκα και στη σημερινή εθνική κρίση έδειξε τη χρεοκοπία της. Τη στιγμή που η διχτατορία είχε επιβληθεί οι Γκρόζος-Ζωγράφος στο Κάρλοβυ-Βάρυ λένε ότι στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί στρατιωτική φασιστική διχτατορία. Η ανακοίνωση του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ της 27 του Απρίλη μιλά για «ολοκλήρωση φασιστικής τυραννίας» για το ότι «με τις πιο ύπουλες μέθοδες πραγματοποιήθηκε φασιστική ανατροπή». Η «Φωνή της Αλήθειας» συνέχεια ξελαρυγγίζεται «ο φασισμός δεν θα περάσει» και έτσι δεσμεύει και παραλύει την κινητοποίηση και πάλη κατά της φασιστικής διχτατορίας. Το άρθρο του Ζωγράφου στην «Πράβντα» της 17 του Μάη 1967 απόλυτα νερόβραστο, ψευτοδιανοουμενίστικο δε δίνει καμιά γραμμή, λαθεμένο. Η ανακοίνωση του ΠΓ της 27 του Απρίλη όπως και όλες οι άλλες δημόσιες εμφανίσεις της κλίκας δείχνουν ότι το πραξικόπημα την έπιασε στα κρύα του λουτρού, την ξάφνιασε και έτσι την πελάγωσε και δεν μπόρεσε να της δώσει σωστή εκτίμηση που καθορίσει σωστή γραμμή. Έτσι έριξε συνθήματα που μονάχα βάζουν εμπόδιο στην ενιαία αντιδιχτατορική συγκέντρωση και δράση απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω. Η τέτοια γραμμή έδωσε λαθεμένη εικόνα για την κατάταξη των δυνάμεων της διχτατορίας εξόγκωσε τις δυνάμεις αυτές και απόκλεισε δυνατότητες για ένα καλό πλατύ ενιαίο μέτωπο και για την ουδετεροποίηση σημαντικών δυνάμεων, που υπάρχουν αντικειμενικά και υποκειμενικά, έσπρωχνε στην αγκαλιά της διχτατορίας παράγοντες και δυνάμεις που κρατούσανε απέναντί της στάση επιφύλαξης, αναμονής, ουδετερότητας. Περισσότερο από πριν γίνεται ξεκάθαρο ότι με τέτοια ηγεσία το ΚΚΕ δε μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Επιβάλλεται αλλαγή στις κορυφές όσο δύσκολη και αν είναι σήμερα και η αλλαγή αυτή ωριμάζει και ωριμάζει τώρα στη φωτιά της πάλης και πρώτα απόλα απ’ τα κάτω).
Το ύψιστο εθνικό συμφέρο καλεί τους κουκουέδες σε ανασκούμπωμα. Γερό ΚΚΕ, μαχητικό, κουκουέδικη ψυχή μέσα στο ΠΑΜ, παντού οργάνωση και πάλη απ' τα κάτω και απ’ τα πάνω και η νίκη θάναι δίκη μας όσες θυσίες και αν χρειαστεί να ξαναδώσουμε.
23.5.67 (Ν. Ζαχαριάδης)
1) Όσα είναι σε αγκύλες δεν κάνει για την ώρα να δημοσιευτούν.
2) Το ΠΑΜ μπορούμε να το πούμε και ΠΑΜΕ: Πατριωτικό Αντιδιχτατορικό Μέτωπο Ελλάδας.
Σύντροφοι, γεια χαρά.
Για πρώτη φορά απ’ τα 1962 πήρα χαμπάρια σας. Είμαι όλο φωτιά.
Παλεύω όσο μπορώ και όπως μπορώ. Στην Κέρκυρα έγραφα: Οι αγωνιστές στέκουν ορθοί και όταν πέφτουν. Τώρα προσθέτω: Τον κουκουέ μπορείς να τον εξοντώσεις όχι όμως και να τον νικήσεις. Λεπτομέρειες για μένα θα σας πουν προφορικά. Κρατάτε ψηλά την κουκουέδικη σημαία. Με όλη μου την ψυχή είμαι μαζί σας.
Ζήτω το ΚΚΕ. Ζήτω ο αθάνατος Λαός μας. Ζήτω η Ελλάδα.
Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου