Το πρόβλημα του Ελαιώνα είναι πρόβλημα δεκαετιών. Είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα τού πώς εννοούν κράτος και κεφάλαιο την ανάπτυξη και τους ελεύθερους χώρους. Σε μερικές χιλιάδες στρέμματα με την πάροδο του χρόνου «φύτρωσαν» βιοτεχνίες, εργοστάσια, μεταφορικές εταιρίες, αποθήκες, ΤΕΙ και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί.
Παράλληλα η ευρύτερη πόλη «των Αθηνών» αναπτυσσόταν και αυτή με βάση το ίδιο… σχέδιο, και βρεθήκαμε να έχουμε μια βιομηχανική ζώνη στο… κέντρο της. Ελα όμως που, με βάση την ίδια στρατηγική, τα σχέδια του κεφαλαίου άλλαξαν! Τα εργοστάσια κλείνουν, οι μεταφορικές δεν χωράνε και ο Ελαιώνας ξαφνικά απέκτησε την ανάγκη να «αναπλαστεί».
Την ανάπλασή του κατά καιρούς την υπόσχονταν και την αναλάμβαναν διάφοροι πολιτευτάδες, υπουργοί και δημαρχαίοι. Εκπονήθηκαν σχέδια, μακέτες βγήκαν στη δημοσιότητα, τόσα και τόσες που αν γινόντουσαν και πραγματικότητα θα μιλάγαμε για τη ζούγκλα της Αθήνας. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Τα εργοστάσια γίνανε και γίνονται εμπορικά κέντρα, οι αποθήκες γήπεδα και, στο πλαίσιο της ανάδειξης του ελληνικού πολιτισμού, πολιτιστικά κέντρα τύπου LOFT, VILLAGE και άλλα τέτοια ευαγή ιδρύματα. Και όπου περισσέψει μπορεί να φυτευτεί και κανένα δεντράκι, έτσι για πράσινο άλλοθι. Οπως το χαρακτηριστικό για την ελληνική χλωρίδα, η φοινικιά!
Ωσπου εμφανίστηκε ο τελευταίος δήμαρχος των Αθηναίων. Ο Νικήτας ο Κακλαμάνης. Ο οποίος έδειξε αποφασισμένος να πατάξει όλη αυτή την καταστροφή και την παρανομία. Νομιμοποιώντας την! Σε αγαστή συνεργασία μαζί με τους άλλους δυο που πονάνε την Αθήνα, το Βωβό και το Βαρδινογιάννη, προχώρησε αποφασιστικά, ξεπερνώντας γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, στην παραχώρηση του Ελαιώνα (ό,τι απέμεινε δηλαδή) στο γήπεδο και στο εμπορικό κέντρο που αυτοί ήθελαν να χτίσουν, για να «δέσει» ο χώρος με την υπόλοιπη (τσιμεντού)πολη, για να μειώσουν την ανεργία στην περιοχή, για να διαφυλαχτεί ο τζίρος των μικρομάγαζων που τόσο επλήγη τον περασμένο Δεκέμβρη, για να γίνει επιτέλους αυτή η πολυπόθητη ανάπλαση, την οποία μάλιστα τη βάφτισαν «διπλή». Τόσο πολύ μάλιστα έχουν δέσει αυτοί οι τρεις κύριοι, που μπερδεύτηκαν και τα ονόματά τους, π.χ. Νικήτας Βωβός ο ένας, Μπάμπης Κακλαμάνης ο άλλος.
Είναι τόσο αποφασισμένος ο Νικήτας να προωθήσει το ιερό έργο των φίλων του, που δεν τον πτοούν οι αντιδράσεις των «αντιδραστικών», «περιφερόμενων» και «τσαμπουκάδων», κατά τις προσφιλείς του εκφράσεις, κατοίκων. Αυτός, ως νέος και γνήσιος μάγκας του Βοτανικού (ένα από τα παρατσούκλια του), προτάσσει τους φίλους του, τα ΜΑΤ (με την καθόλου τυχαία πράσινη ενδυμασία) απέναντί τους, με τα συγκινητικά μέχρι δακρύων επιχειρήματά τους!
Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής και της ευρύτερης πόλης με αυτούς τους σχεδιασμούς μπορούν να είναι ήσυχοι. Πριν ζούσαν ανάμεσα στα εργοστάσια και τις ντιζελοκίνητες νταλίκες, τώρα θα ζουν ανάμεσα στα εμπορικά κέντρα και το γήπεδο, με επέκταση κιόλας της κυκλοφορίας των καταλυτικών ΙΧ (οπότε και οικολογικών) μέχρι αργά το βράδυ. Για να μην πούμε για την ησυχία που θα έχουν κατά τη διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων. Θα βελτιωθεί η ζωή τους, όπως βελτιώθηκε και αυτή των κατοίκων γύρω από το Village του Ρέντη και ακόμη περισσότερο!
Κάποιοι αντιδρούσαν και αντιστέκονταν σε αυτή την κατάσταση. Δεν είχαν όμως συμμάχους. Ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μέχρι που βρέθηκε φως! Από τα αριστερά! Και το όνομα αυτού, ΣΥΡΙΖΑ! Ο οποίος, ως σύγχρονος Ζορό, ανέλαβε να καθαρίσει την κατάσταση. Από μόνος του μάλιστα και χωρίς τους κατοίκους των γύρω περιοχών (κάτοικοι πέντε δήμων είναι αυτοί, πού να τρέχουν όλοι μαζί, πόσες επιτροπές κατοίκων και συνελεύσεις να γίνουν, άσε που μπορεί να κλείνουν και οι δρόμοι και να αυξηθεί η μόλυνση). Και τι δεν έκανε! Καβγάδες στο δημοτικό συμβούλιο με τον (ψαλιδοχέρη) δήμαρχο. Δικαστικούς αγώνες, προσφυγές στο ΣτΕ, συγκεντρώσεις και πορείες -κυριακάτικες, μην ενοχλήσουμε κιόλας την οικονομική δραστηριότητα- με 300 (καθόλου τυχαίο το νούμερο) φίλους του που τους έβλεπαν οι κάτοικοι του Βοτανικού, που αναρωτιόντουσαν «τι είν' τούτοι» και γιατί αυτοί δεν ήξεραν τίποτα. Συνελεύσεις κινημάτων πόλης όπου ακουγόντουσαν όλες οι απόψεις που ευδοκιμούν στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, ανοιχτά και δημοκρατικά και με σεβασμό στην άλλη άποψη.
Οντας όμως σώφρονας έκανε και ένα σκόντο. Στο όνομα των αναγκαιοτήτων (ποιου άραγε;) και του εφικτού δέχτηκε το χτίσιμο του γηπέδου του ΠΑΟ με αυστηρό τον όρο να φυτευτούν περισσότερα δέντρα. Εδινε όρκους μάλιστα πως ό,τι κάνει δεν το κάνει για το γήπεδο του Βαρδινογιάννη, αλλά για το «ανεξάρτητο» εμπορικό κέντρο του Βωβού. Και ανακουφίστηκε όταν το ΣτΕ (ο άλλος προστάτης των αδυνάτων) ανακοίνωσε ότι έτσι είναι. Αν και μας μπέρδεψε λιγάκι όταν ο αρχιζορό Τσίπρας, μετά τη συνάντηση με το Βαρδινογιάννη, για να τον μαλώσει και να του δείξει ότι είναι ανυποχώρητος (κατατρόμαξε ο ατρόμητος οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων Τζίγκερ), μίλησε για γήπεδο με «ήπιες εμπορικές χρήσεις». Στην ερώτηση τι εννοεί με αυτό, μας καθησύχασε ότι δεν εννοεί κάτι κακό! Μάλλον είχε κατά νου τους κατοίκους που, μπουχτισμένοι με την όλη κατάσταση, έχουν την αυταπάτη ότι με την κακλαμάνεια ανάπλαση θα δουλέψουν και θα ζήσουν καλά.
Αποτέλεσμα αυτής της… αριστερής δράσης ποιο θα είναι; Και το γήπεδο θα γίνει και εμπορικές χρήσεις θα έχουμε και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει φανεί ως προστάτης των κινημάτων και της οικολογίας, ελέω συστήματος και ΜΜΕ για άλλη μια φορά. Οπότε σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει πρόβλημα και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Ακόμη και ο Κακλαμάνης που θα χτίσει το δημαρχιακό του μέγαρο στην περιοχή που τόσο πολύ ποθεί!
Οι δε κάτοικοι, όσοι απέμειναν, αφού καταλάβουν ότι με τέτοιες αναπλάσεις όχι μόνο δεν θα έχουν κανένα όφελος άλλα θα είναι και ενοχλητικοί γιατί θα θέλουν να ζήσουν και να κυκλοφορήσουν στην περιοχή τους, οπότε θα ενοχλούν τους πελάτες των εμπορικών κέντρων και των μαγαζιών, θα ψάχνουν τρόπους να φύγουν όπως όπως. Γι’ αυτό λέμε ότι αν οι κάτοικοι του Βοτανικού και του Ελαιώνα αλλά και των γύρω περιοχών (Αθήνα, Περιστέρι, Αιγάλεω, Ρέντη, Ταύρος) δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους με δικές τους αποφάσεις, συνελεύσεις, με τις μορφές οργάνωσης που οι ίδιοι θα επιλέξουν και όχι άλλοι αντ' αυτών, αρνούμενοι γήπεδα ΠΑΕ, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες αθλητισμού του λαού, εμπορικά κέντρα που καμιά σχέση δεν έχουν με τη μείωση της ανεργίας και την ανάπτυξη των περιοχών που χτίζονται (π.χ. Μαρούσι), απαιτώντας χώρους ελεύθερους και πράσινο που τόσο ανάγκη το έχουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους, τότε και μόνο θα είναι κερδισμένοι.
Κόντρα στους Βαρδινογιάννηδες, Βωβούς και Κακλαμάνηδες υπηρέτες τους. Κόντρα στους βασικούς υπεύθυνους, που είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.
