Μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί το «κανόνι» που κήρυξε το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της Γενικής Τράπεζας (ιδιοκτησίας της γαλλικής τράπεζας Σοσιετέ Ζενεράλ), Ταμείο που χορηγεί επικουρική σύνταξη και εφάπαξ στους εργαζόμενους της τράπεζας όταν συνταξιοδοτούνται. Το Ταμείο (που, ας σημειωθεί, πρόεδρός του είναι το γνωστό στέλεχος της ΓΣΕΕ και της ΔΑΚΕ, Φ. Ταυρής) αδυνατεί να συνεχίσει να καταβάλλει συντάξεις και εφάπαξ στους δικαιούχους. Εργοδοσία και κυβέρνηση, οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, δείχνουν απρόθυμοι στη χρηματοδότησή του. Οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι δηλώνουν διατεθειμένοι για κινητοποιήσεις και η συνδικαλιστική τους ηγεσία δρέπει τους… καρπούς της συνδιαχείρισης ή και ακόμα αυτοδιαχείρισης του συγκεκριμένου ασφαλιστικού ταμείου. Εχουμε την εκτίμηση ότι κάπως έτσι δρομολογείται η ρότα για μια σειρά από ασφαλιστικά ταμεία που βρίσκονται σε πορεία «στάσης πληρωμών». Φαίνεται έτσι το πόσο επιζήμια μπορεί να αποβαίνει για τους εργαζόμενους η συσχέτιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού δικαιώματός τους με την ύπαρξη και πολύ περισσότερο τη βιωσιμότητα ενός ασφαλιστικού ταμείου. Ο συμβιβασμός που κάποτε (στις απαρχές παραχώρησης του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος) εξέφραζε συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης, σήμερα διαλύεται παταγωδώς από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Το «Κάτω τα χέρια από τα Ταμεία», που δυστυχώς υιοθέτησε το σύνολο της Αριστεράς και φυσικά η συνδικαλιστική ηγεσία δήθεν ως απάντηση στην παρατεταμένη αντιασφαλιστική λαίλαπα, αποδεικνύεται σήμερα πόσο αποπροσανατολιστικό σύνθημα ήταν και είναι. Η υπεράσπιση και διεκδίκηση της σύνταξης και της περίθαλψης δεν πρέπει να συνδέονται με τη μορφή μέσω της οποίας αυτές «πραγματώνονται». Οπως μας πληροφορεί ο αρθρογράφος των «Νέων» στις 4/3/2009, τα ελλείμματα εκτοξεύτηκαν τα τελευταία χρόνια για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία. Χαρακτηριστικά: το ΙΚΑ έχει 1,5 δισ. ευρώ ετήσιο έλλειμμα, ο ΟΑΕΕ, 600 εκατομμύρια, οι κλάδοι υγείας (ΙΚΑ-ΟΓΑ-ΟΑΕΕ-ΟΠΑΔ) 3,1 δισ. ευρώ. Παράλληλα χάθηκαν τουλάχιστον 4,5-6 δισ. από τα αποθεματικά των Ταμείων στο χρηματιστήριο και σε άλλες επενδύσεις, μεγάλωσε η εισφοροδιαφυγή (της εργοδοσίας, εννοείται) κ.λπ. Επίσης έχουμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή των τελευταίων αντιασφαλιστικών νόμων (ιδιαίτερα του πρόσφατου της Πετραλιά) στο κομμάτι της ενοποίησης-κατάργησης ασφαλιστικών ταμείων. Μόνο στο ΤΕΑΥΦΕ (Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Φαρμακοϋπαλλήλων) υπήρξε μείωση των συντάξεων από 52-78%(!), εκποίηση της περιουσίας του Ταμείου, μείωση του προσωπικού του κατά 50%, διπλασιασμός του χρόνου καταβολής σύνταξης και εφάπαξ (6 μήνες πριν από τον νόμο, 13 μήνες σήμερα και με ανοδική τάση). Το παγκοίνως γνωστό πλέον θέμα αφορά τον ΟΠΑΔ (περίθαλψη) και το ΤΠΔΥ (εφάπαξ) των δημοσίων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση και ως τέτοια και ως εργοδότης «νίπτει τας χείρας της». Εξαναγκάζει τους εργαζόμενους και συνταξιούχους να πληρώνουν από την τσέπη τους για φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις κ.λπ. μετακυλώντας για δεύτερη φορά (η πρώτη αφορά τη μηνιαία κράτηση σε μισθό ή σύνταξη) στους ίδιους τους δικαιούχους το κόστος περίθαλψης. Την ίδια στιγμή μεθοδεύει την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στη δαπάνη περίθαλψής του κατά την τελική εκκαθάριση (όταν του επιστραφεί τμήμα της δαπάνης που πραγματοποίησε). Το βέβαιο είναι ότι έχει κάτσει για τα καλά στο μάτι του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του το ζήτημα του εφάπαξ. Οι προθέσεις δεν κρύβονται. Και δεν είναι άλλες από την κατάργησή του. Η μεθόδευση είναι ακριβώς η ίδια με τα άλλα Ταμεία: δεν υπάρχουν χρήματα, δεν επαρκούν τα έσοδα του Ταμείου κ.λπ., με παράλληλη διάλυση από πλευράς προσωπικού για να χρονίζουν οι διαδικασίες. Το ΤΠΔΥ έχει γίνει πρώτο θέμα εδώ και αρκετούς μήνες. Η ΑΔΕΔΥ πάει κι έρχεται στα υπουργικά γραφεία ενώ συνεχίζεται η καλλιέργεια ενός κλίματος στους εργαζόμενους που λέει: «Σιγά μην πάρω εγώ εφάπαξ. Δεν βλέπουμε σήμερα τι γίνεται;». Πρόκειται για σκόπιμη μεθόδευση κατά τη γνώμη μας, για την αποδοχή περίπου ως τετελεσμένου του ζητήματος. Ο υπουργός Οικονομίας μάλιστα συνέστησε (sic) στην ΑΔΕΔΥ να αποδεχτεί και στο Ταμείο να δανειστεί, αρνούμενος κάθε επιχορήγηση, για να ξεκινήσει η καταβολή του εφάπαξ σε όσους οφείλεται. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα εκκρεμούν 15.308 αιτήσεις δικαιούχων, ενώ η καθυστέρηση στην καταβολή εφάπαξ φτάνει τους 18 μήνες. Και να σκεφτεί κανείς ότι μόνο οι εργαζόμενοι «συνεισφέρουν» στο ΤΠΔΥ με μηνιαία κράτηση στον μισθό τους, ενώ ο εργοδότης (κράτος) έχει απαλλαγή από κάθε εισφορά. Το βέβαιο είναι ότι το σύστημα και οι κυβερνήσεις του θα συνεχίσουν να εποφθαλμιούν τα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλωστε, η μία μετά την άλλη εκθέσεις-ντιρεκτίβες των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών συνιστούν να ξανανοίξει το Ασφαλιστικό που… «έκλεισε» (με πιο πρόσφατη αυτή του ΟΟΣΑ). Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να προετοιμάσουμε την απάντηση που τους αξίζει. Με όπλο τις παρακαταθήκες των προηγούμενων μαχών να συμβάλουμε στη μαζικότητα, στην αποφασιστικότητα των νέων αγώνων για την υπεράσπιση και διεύρυνση του δικαιώματος σε ασφάλιση και περίθαλψη.
