
• Συνέχιση της αντιασφαλιστικής λεγόμενης μεταρρύθμισης, με επιπλέον αύξηση των όρων συνταξιοδότησης και μείωση της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, ώστε οι εργαζόμενοι να εργάζονται περισσότερα χρόνια.
• Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, και ανάμεσά τους της ΔΕΗ και του ΟΣΕ.
• Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
• Κατάργηση των κατώτατων μισθών των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
• Μείωση του κόστους εργασίας, δηλαδή μείωση των μισθών, των συντάξεων, των επιδομάτων και των δώρων.
• Ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων κ.ά.
Πρόκειται για μια νέα και πιο άγρια επιδρομή στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και σε συνθήκες έντασης και διεύρυνσης της φτώχειας και της ανέχειας, φούντωμα της ακρίβειας και της ανεργίας, καθώς και των απολύσεων.
Αυτό είναι το δυσβάσταχτο παρόν για τους εργαζόμενους και το εφιαλτικό αύριο που έρχεται.
Σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες, η εργατική τάξη της χώρας, όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν σαν μόνη διέξοδο τη μαζική τους αντίσταση. Την οργάνωση μιας συνολικής αντιπαράθεσης με το σύστημα, την κυβέρνηση και με όλο το αστικό πολιτικό μπλοκ εξουσίας, με στόχο την ανατροπή της επίθεσης. Μόνο μέσα από τέτοιους αγώνες και στόχους μπορούν να ανοίξουν δρόμους για νίκες και προοπτική. Και τέτοιους αγώνες μπορούν να πραγματοποιήσουν βασικά οι πλατιές μάζες των εργαζομένων. Σε αυτές βρίσκεται η δύναμη των ανατροπών.