Την ίδια στιγμή που ξετυλίγεται η επίθεση στο δικαίωμα στη δουλειά και στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα (απολύσεις, ελαστικό ωράριο, συνταξιοδοτικό γυναικών, πάγωμα μισθών, αμφισβήτηση συλλογικής σύμβασης εργασίας), σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και η «επιχείρηση» επιβολής από την κυβέρνηση νέων κατασταλτικών μέτρων και νέων απαγορεύσεων, έντασης της αστυνομοκρατίας στις πόλεις, ποινικοποίησης και στοχοποίησης –αλλά και αποτροπής και εκφοβισμού- της συμμετοχής στις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις. Πρόσχημα, η «πάταξη της εγκληματικότητας», των ενεργειών των «κουκουλοφόρων», η διαφύλαξη της «ασφάλειας του πολίτη» (αυτού του ολοένα και πιο... ανασφαλούς εργατικού δυναμικού), η «στήριξη της αστυνομίας». Στην πραγματικότητα, το σύστημα θωρακίζεται απέναντι στο λαό και τις αντιστάσεις που θα ξεσπάσουν, ενόψει του ζοφερού μέλλοντος που του επιφυλάσσει. Ως συνέχεια της μέχρι σήμερα, αντιλαϊκής πολιτικής του, αλλά κυρίως, ενόψει της μετακύλισης των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες του λαού, σ’ όλα τα επίπεδα.
Ετσι προχωρά σε φασίζοντα μέτρα που ξεκινούν από την επαναφορά της «περιύβρισης αρχής» (ποινικοποίηση συνθηματολογίας δηλαδή) για να φτάσουν στο λεγόμενο «ιδιώνυμο της κουκούλας», που σαφώς και δεν αφορά πρώτα και κύρια ή μόνο τους λεγόμενους «κουκουλοφόρους». Γιατί πέρα απ’ το γελοίο της υπόθεσης (ποινικοποίηση της... ένδυσης) η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα σοβαρή και θέτει απροκάλυπτα στο στόχαστρο όλους αυτούς που διαδηλώνουν μαζικά στους δρόμους – εργαζόμενους, νεολαία, αγρότες, κατοίκους συνοικιών. Είτε διαδηλώνουν –ως συνήθως- με «ακάλυπτα πρόσωπα», γιατί δε νιώθουν την ανάγκη να «κρυφτούν» και παίρνουν άφοβα την ευθύνη της συμμετοχής τους στη διαδήλωση και της υπεράσπισης του δικαιώματος σ’ αυτήν, είτε «καλύπτουν μέρος του προσώπου τους» (με μάσκα ή μαντίλι) όταν πρόκειται να... αναπνεύσουν και να προστατευθούν απ’ τα καρκινογόνα χημικά αέρια με τα οποία, ολοένα και πιο συχνά τους ψεκάζουν οι δυνάμεις καταστολής. Είτε πρόκειται για στόχους σκευωριών, όπου κάλλιστα μπορούν να τους «φορτωθούν»... κουκούλες (πιο εύκολα απ’ το να τους φορτωθούν τσάντες με πέτρες ή μολότοφ, σενάριο που έχουμε επανειλημμένα δει στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια συλλήψεων «στο σωρό»), είτε τέλος πρόκειται για απελπισμένα κομμάτια νεολαίας που θεωρούν πως με την κάλυψη του προσώπου και τα σπασίματα αντιδρούν –«παιδικά» και απολίτικα- στο σύστημα και την καταπίεση που αυτό ασκεί... (βεβαίως οι αστυνομικοί... κουκουλοφόροι, εξαιρούνται του κανόνα). Η κάλυψη του προσώπου (ή μέρους του) θα αποτελεί σύμφωνα με τα σχέδια αυτά επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο που θα μπορεί να μετατρέψει ένα πλημμέλημα σε κακούργημα, επισείοντας επιπλέον ποινή, από 2 έως 10 χρόνια! Εκτός απ’ τις... κουκούλες, ποινικοποιούνται επίσης και τα... κράνη ενώ δε λείπουν οι αναφορές στο νομικό πλαίσιο κρατών της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. ή των Η.Π.Α. όπου και τα κασκόλ, οι «μπαντάνες», οι μάσκες ή και το «έντονο μακιγιάζ» αποτελούν επιβαρυντικό ή και ...αυτοτελές αδίκημα κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων!!!
Πέραν αυτών των μέτρων δεν έχουν λείψει οι «ευθείες βολές» στη διαδήλωση, το θέμα του περιορισμού των οποίων εξετάζει η κυβέρνηση, όπως δήλωσε ο Μαρκογιαννάκης μετά τη συνάντησή του με τους ανθρώπους του Μίχαλου, ενώ ο Δενδιάς σε ερώτηση δημοσιογράφων για την αντίδραση της αστυνομίας απέναντι σε μια διαδήλωση 500 για παράδειγμα ατόμων που φωνάζουν «υβριστικά συνθήματα» απέναντί της, απαντά σαφώς πως «Εχουν δικαίωμα να τους συλλάβουν» (όλους...).
Κι ενώ νέα μέτρα αστυνομοκρατίας στην Αθήνα, με τη δημιουργία «Υπηρεσίας Ταχείας Επέμβασης» με 30 «ομάδες κρούσης» μηχανοκίνητων ένοπλων αστυνομικών, με τη συγκρότηση ομάδων πεζής περιπολίας, αστυνομικών και ασφαλιτών, με την ενίσχυση των μηχανισμών χαφιεδισμού, των δυνάμεων των ΜΑΤ και της δυναμικότητας των αστυνομικών τμημάτων είχαν ανακοινωθεί από το Υπουργείο Εσωτερικών και την ΕΛ.ΑΣ το προηγούμενο 15ήμερο (δες και αναφορά της στήλης στο προηγούμενο φύλλο της Π.Σ.), η πολύωρη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας), υπό τον Καραμανλή, την 1η του Απρίλη, για «την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας» αποφάσισε την εφαρμογή «έκτακτων μέτρων» όπως:
· Την άμεση ενεργοποίηση των καμερών ασφαλείας, οι οποίες δεν θα παρακολουθούν απλώς την κυκλοφοριακή κίνηση, αλλά και τις συγκεντρώσεις ομάδων.
· Την πλήρη εφαρμογή του συστήματος παρακολούθησης C4Ι που είχε χρησιμοποιηθεί την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. (Είχαν προηγηθεί και οι σχετικές δηλώσεις – «αιτήματα» της Ντόρας Μπακογιάννη και του Δένδια...). Σημειώστε πως σύμφωνα με τον αστικό τύπο, γύρω στις... 900 κάμερες, με δυνατότητες καταγραφής πέραν της εικόνας και του ήχου, αλλά και της αναγνώρισης των χαρακτηριστικών του προσώπου, οι οποίες βρίσκονται στις αστυνομικές αποθήκες της Αμυγδαλέζας, θα προστεθούν στις πάνω από 300 του συστήματος C4I των οποίων η χρήση φαινομενικά είχε... παγώσει (;), ύστερα από προσφυγή της «Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».
· Την προώθηση της νομοθετικής ρύθμισης για τη διευκόλυνση των εισαγγελικών αρχών στη διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών.
· Την έκδοση ενταλμάτων για κατ' οίκον έρευνες με διαδικασίες εξπρές.
· Την αλλαγή της νομοθεσίας για τη χρήση όπλων από αστυνομικούς. Θα θεωρείται νόμιμη η οπλοχρησία από ένστολους, όχι μόνο για την προστασία της ζωής τους, αλλά και για την αποτροπή εγκληματικών πράξεων... Θα προταθεί η επιχείρηση «καταδρομικού» χαρακτήρα της αστυνομίας σε περιοχές - άβατα των «ταραξιών» και η έντονη παρουσία της αστυνομίας με αύξηση των περιπολιών και η μείωση του προσωπικού που υπηρετεί σε γραφεία.
· Την ενίσχυση της ΕΛ.ΑΣ. σε «προσωπικό και μέσα».
Επί τάπητος βέβαια έχει τεθεί και το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου – αυτής της κατάκτησης ολόκληρου του λαού - με στόχο την άρση του, με τον εισαγγελέα Σανιδά να ζητά, απ’ τους εισαγγελείς Πρωτοδικών της χώρας, τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, για να εξακριβωθεί αν ευρίσκονται υπό κατάληψη κτίρια των πανεπιστημίων (αλλά και άλλων δημόσιων χώρων) και για την αποβολή των καταληψιών απ’ αυτά, και τον Σπηλιωτόπουλο να ζητά διακομματική συναίνεση για την... άρση του.
Απέναντι σε τέτοιου τύπου σοβαρές εξελίξεις απαιτείται η ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων και κινητοποιήσεων. Και εδώ θα κριθεί ο ρόλος της κάθε συλλογικότητας, οργάνωσης ή ανένταχτου αγωνιστή που αναφέρεται στην Αριστερά και στα συμφέροντα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού.
