Σελίδες

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ & ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ Επιτάχυνση της αντιδραστικής τροχιάς σε όλα τα επίπεδα

«Έχουμε πει - το είπαμε και στην προεκλογική περίοδο - ότι είναι ώρα για ένα νέο κύκλο μεταρρυθμίσεων. Χωρίς κανένα δισταγμό και χωρίς καμία ολιγωρία», ανέφερε αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής στο Υπουργικό Συμβούλιο δείχνοντας ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αποφασισμένη να κινηθεί σε σταθερά αντεργατική τροχιά και μετά το «μήνυμα» των ευρωεκλογών.

Ένα «μήνυμα» πολυσήμαντο απ’ ό,τι φαίνεται, που ο καθένας το μεταφράζει κατά το δοκούν και προσπαθώντας να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Διότι, φυσιολογικά, θα περίμενε κανείς αυτή η εκλογική αποδοκιμασία να σημάνει μια χαλάρωση των αντεργατικών ρυθμών προκειμένου να ξανακερδηθεί το χαμένο εκλογικό έδαφος.

Ωστόσο, η Νέα Δημοκρατία δείχνει να ποντάρει αλλού και όχι στο εκλογικό σώμα. Αυτό που αναζητά είναι η στήριξη των κυρίαρχων κύκλων εξουσίας και όχι του λαού. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Και κυρίως γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Οι πιέσεις που δέχεται από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία για επιτάχυνση των αντιμεταρρυθμίσεων και για μείωση του ελλείμματος, με στόχο τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα είναι ασφυκτικές. Και η κυβέρνηση δείχνει παραπάνω από πρόθυμη να ανταποκριθεί στην ενορχήστρωση αυτής της αντιλαϊκής «συμφωνίας».

Δέσμευση για έκτακτα οικονομικά μέτρα στις αμέσως επόμενες εβδομάδες πήρε ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Εκοφίν δύο μόλις μέρες μετά τις Ευρωεκλογές. Μέτρα τα οποία μπορεί να μην διευκρίνισε ακριβώς αλλά σίγουρα είναι μέτρα άμεσου εισπρακτικού χαρακτήρα, από αυτά που πολύ καλά γνωρίζει ο λαός μας τις τελευταίες δεκαετίες. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους αστοί αναλυτές για το πόσο υψηλοί είναι οι φόροι στην Ελλάδα και νουθετούν την ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε νέους φόρους. Ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η φορομπηξία είναι μέσα στα σχέδια της κυβέρνησης (π.χ. μέσω της αύξησης του ΦΠΑ).

Το δεύτερο πακέτο «διαρθρωτικών» μέτρων αναμένεται το Γενάρη, χωρίς να αποκλείεται και τρίτο πακέτο.

Ωστόσο, αυτό για το οποίο πιέζουν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είναι η μείωση των δαπανών. Δηλαδή, η μείωση των παροχών προς το λαό και την εργατική τάξη. Τι σημαίνει αυτό;

- Νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Δραστικός περιορισμός της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών καθώς και των ασφαλιστικών παροχών που αυτά συνεπάγονται. Επέκταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης στο Δημόσιο. Περιορισμό των αναπηρικών συντάξεων. Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και μείωση των εργοδοτικών εισφορών.

- Μείωση των δαπανών για την υγεία και χτύπημα του δικαιώματος στην περίθαλψη. Η δημιουργία ενός τοπίου αφιλόξενου για όσους έχουν ανάγκη υγειονομικής περίθαλψης, η αποθάρρυνση και το σπρώξιμο προς τους ιδιώτες, ο περιορισμός των παροχών υγείας και η αύξηση των προϋποθέσεων για ασφαλιστική κάλυψη. Η κατάργηση δεκάδων ασφαλιστικών ταμείων και η ένταξη των ασφαλισμένων τους στο ΙΚΑ έχει ήδη δείξει τα πρώτα σημάδια αυτής της πολιτικής.

- Παραπέρα χτύπημα του δικαιώματος στη μόρφωση και τη δωρεάν εκπαίδευση. Μετακύλιση μεγαλύτερου κόστους στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών, δραστικότερη εφαρμογή του κακόφημου νόμου-πλαίσιο στα πανεπιστήμια και ένταση των ταξικών φραγμών στο σύνολο των εκπαιδευτικών βαθμίδων.

Παράλληλα, με αυτά προωθούνται παραπέρα οι ιδιωτικοποιήσεις με πρώτη αυτή του ΟΣΕ. Ενθαρρυμένη από το κλείσιμο της υπόθεσης Ολυμπιακή και το ξεπούλημα των λιμανιών η ΝΔ βάζει μπροστά οτιδήποτε έχει απομείνει.

Σαρωτική αναμένεται και η επίθεση στο εργασιακό μέτωπο. Τις ίδιες μέρες με το Εκοφίν συνεδρίασε και το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης επιβεβαιώνοντας την αντιδραστική αντεργατική «ατζέντα» του ευρωπαϊκού κεφάλαιου σε σχέση με τα εργασιακά δικαιώματα.

Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την επέκταση της ελαστασφάλειας (flexicurity) και την αξιοποίηση της οικονομικής κρίσης για την μεγαλύτερη επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε όλες τους τις μορφές. Στα δύο κείμενα συμπερασμάτων που καταλήχτηκαν προτείνεται η επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας αντί των απολύσεων προκειμένου και οι αντιδράσεις να αποφευχθούν αλλά και να επιβληθεί σε ευρύτερο βαθμό το νέο μοντέλο του απασχολήσιμου εργαζόμενου.

Επιπλέον, προτείνεται το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και η μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους. «Φιλικό προς την απασχόληση κόστος εργασίας», ονομάζουν τα ευρωπαϊκά επιτελεία το πάγωμα ή και τη μείωση των μισθών, ενώ αναφερόμενοι στις συλλογικές διαπραγματεύσεις μιλούν για «το σωστό πλαίσιο διαπραγματεύσεων, στο οποίο θα αντανακλώνται όλες οι προκλήσεις της αγοράς εργασίας και με στόχο να εξασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα για βιώσιμη ανάπτυξη και για να μην πληρώνει η μια γενιά για την άλλη».

Παράλληλα, προτείνεται η ενθάρρυνση της «κινητικότητας» των εργαζομένων από την ανεργία στην εργασία και από τη μία εργασία στην άλλη. Δηλαδή, η μετατροπή των εργαζομένων σε εργαλεία τα οποία θα μπορεί το κεφάλαιο κατά βούληση επιλέγει πότε θα τα χρησιμοποιήσει και πότε όχι χωρίς δεσμεύσεις όπως αυτές του ορίου των απολύσεων ή της αποζημίωσης λόγω απόλυσης. Παράλληλα, και οι υπηρεσίες τύπου ΟΑΕΔ μετατρέπονται σε μία δεξαμενή από την οποία το κεφάλαιο θα μπορεί όχι μόνο να αντλεί εργαζόμενους αλλά και κεφάλαια καθώς η επιδότηση του ανέργου θα μετατραπεί σε επιδότηση του εργοδότη.

Και αυτό σε συνδυασμό με την ενίσχυση των θεσμών της κατάρτισης και της επανακατάρτισης, θεσμών, δηλαδή, που προετοιμάζουν τον εργαζόμενο για την επόμενη εργασιακή του «περιπέτεια» χωρίς να κατοχυρώνει δικαίωμα και χωρίς να μπορεί να κατοχυρώσει και συγκεκριμένη συνδικαλιστική έκφραση.

Αυτή η κίνηση δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων λαού και νεολαίας. Στην πρώτη γραμμή το πανεπιστημιακό άσυλο, η επέκταση της κρατικής κατασταλτικής δράσης και το χτύπημα των δικαιωμάτων των μεταναστών. Οι πιέσεις από την ενίσχυση των ακροδεξιών φωνών, αλλά κυρίως οι ευρωπαϊκές εντολές στρέφουν την κυβέρνηση σε ακόμη πιο αυταρχικά μοντέλα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαϊκούς και εργατικούς αγώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρώτα νομοσχέδια που θα προωθηθούν με το άνοιγμα της Βουλής θα αφορούν τις «κουκούλες» και την καταγραφή-φακέλωμα όλων των κατόχων κινητών τηλεφώνων.

Είναι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι αυτό που ετοιμάζουν για το λαό και τους εργαζόμενους η Νέα Δημοκρατία και οι εντολείς της είναι ένα εφιαλτικό τοπίο φτώχειας, ανεργίας, εξαθλίωσης, ανασφάλειας, διάλυσης δικαιωμάτων και αφαίρεσης κατακτήσεων. Η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών επιταχύνουν τις διεργασίες εδραίωσης αυτού του τοπίου.

Και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε κάθε εργαζόμενο ότι ο μόνος τρόπος για να μπει φρένο σε αυτή την αντιλαϊκή-αντεργατική κούρσα είναι να ορθώσουν το ανάστημά τους οι λαϊκές και εργαζόμενες μάζες. Να οργανώσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες τους. Να μην δεχτούν να κάνουν ούτε βήμα πίσω από αυτά που έχουν κατακτήσει. Να αντιπαλέψουν τη μοιρολατρία, τις φωνές εκείνες που θέλουν να τους πείσουν ότι δεν γίνεται τίποτε, ότι ο καπιταλισμός είναι δεδομένος, αδιαμφισβήτητος και ότι πρέπει να ζήσουμε με αυτόν και τις τραγικές του συνέπειες.

Μόνο αυτές μπορούν, μόνο αυτές έχουν το συμφέρον να το κάνουν.

Η ενεργοποίηση του λαού και της νεολαίας, η αποκάλυψη των αυταπατών και η συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου αντίστασης στη λαίλαπα που εξάγγειλε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και με την οποία συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ αποτελούν καθήκον για κάθε αγωνιστική, επαναστατική πολιτική δύναμη, απαιτούν τη συστράτευση όλων.