Λίγες μέρες μένουν μόνο μέχρι ν’ ανοίξουν οι κάλπες και όλα τα πολιτικά σημάδια (φανερά και «κρυφά») δείχνουν σε τι είδους εκλογές και σε τι κλίμα ήθελε και θέλει να σύρει τον λαό το σύστημα.
Το κατεστημένο της χώρας, τα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας με μπροστάρη τη ΝΔ, για πρώτη φορά τόσο ωμά και ανοιχτά καλούν τον λαό περίπου να υπογράψει τη θανατική του καταδίκη. Ο Καραμανλής με την εσπευσμένη απόφασή του να προσφύγει στις κάλπες έδειξε σαν να «θυσιάζεται» για λογαριασμό του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού «καλού». Επίμονα και μονότονα έχει επωμισθεί τον ρόλο της τρομοκράτησης του λαού. Κραυγάζει συστηματικά στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης ότι ο λαός θα πρέπει αδιαμαρτύρητα και χωρίς κοινωνικές εντάσεις να δεχτεί να απεμπολήσει και τα όποια έσχατα δικαιώματα του έχουν απομείνει από τους προηγούμενους γύρους καπιταλιστικών επιθέσεων και αναδιανομών υπέρ των λίγων και πλουσίων.
Η ΝΔ, παρά τη δεινή εκλογική θέση που έχει έρθει, δεν διστάζει να κάνει επίδειξη πυγμής, απειλώντας με καινούργια αντιλαϊκά πογκρόμ. Έχει χάσει κάθε ελπίδα ν’ ανακάμψει στα μάτια του λαού, γι’ αυτό και επιλέγει να γίνει αρεστή στα πραγματικά αφεντικά της έτσι ώστε ακόμα και όταν χάσει τις εκλογές να έχει βάλει, σαν κόμμα και στήριγμα του συστήματος, υποθήκες για το μέλλον.
Γιατί δεν χωράει αμφιβολία ότι η ΝΔ θα τις χάσει τις επερχόμενες εκλογές. Προφανώς γιατί πληρώνει σε μεγάλο βαθμό το τίμημα της αντιλαϊκής της πολιτικής, και ας την πιέζουν οι φίλοι και οι αντίπαλοι ότι δεν έκανε όσα έπρεπε. Αλλά και γιατί πληρώνει το τίμημα των αφόρητων πιέσεων των ιμπεριαλιστών πάνω στην ντόπια άρχουσα τάξη.
Χρεώθηκε επίσης η ΝΔ ότι επί διακυβέρνησής της διαταράχθηκαν μια σειρά ισορροπίες όχι μόνο της άρχουσας τάξης με τους ιμπεριαλιστές, αλλά και ανάμεσα σε διάφορες αστικές μερίδες που συνεχίζουν να ερίζουν πάνω από την πίτα ακόμη και λίγο πριν από τις κάλπες.
Έβαλε λοιπόν και ο λαός, όσο μπορούσε και του επέτρεπαν οι συσχετισμοί και η ανικανότητα της ρεφορμιστικής Αριστεράς, το δικό του χεράκι για να επιδεινώσει τη θέση της ΝΔ όχι μόνο στις πρόσφατες ευρωεκλογές, αλλά και με τις αντιστάσεις του όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Παραφυλάει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ (που σπρώχνεται από παντού) έτοιμο(;) να αναλάβει τη διαχείριση και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Ωστόσο οι λαϊκές μάζες δεν είναι ακόμη σε θέση να επιβάλουν τη δική τους λύση, να χαράξουν τον δικό τους δρόμο για την ανατροπή και τη χειραφέτηση.
Γι’ αυτό τον λόγο το σύστημα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ψευτοαριστερά, υποτιμούν τις μάζες με κάθε ευκαιρία, ιδιαίτερα όταν θεωρούν ότι τις έχουν φέρει στα μέτρα τους και στο γήπεδό τους. Γιατί είναι αλήθεια, δυστυχώς, ότι οι εκλογές στο πλαίσιο του καπιταλισμού, ιδιαίτερα στη φάση παροξυσμού της επίθεσης που βρίσκεται, δεν αφήνουν στον λαό πολλά περιθώρια αντίστασης και ανατροπών.
Φαίνεται λοιπόν ο λαός «δεδομένος» και «στοιχισμένος» να ακολουθήσει και εκλογικά τις προσταγές του συστήματος. Να στοιχιστεί πίσω από το ΠΑΣΟΚ («νέο» ή παλιό), να «ξεχάσει» τις αμαρτίες και τα έργα της σοσιαλδημοκρατίας. Καλείται δηλαδή να «ελπίσει» στο τίποτα.
Θα επιβεβαιώσει το αποτέλεσμα των εκλογών αυτό που φαίνεται; Δεν είμαστε μάντεις ούτε διευθυντές εταιρειών exit poll. Χωρίς να υπερτιμάμε τη σημασία του να ξεφύγει εκλογικά ο λαός από μια «διατεταγμένη» συμπεριφορά, δεν αποκλείονται να εμφανιστούν ανορθογραφίες. Οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν θα δικαιώσουν τις «αριστερές» φωνές που καλούν υποκριτικά τον λαό να «επαναστατήσει» μπροστά στις κάλπες. Απλά μπορεί να μπερδέψουν ή να ξεστρατίσουν τους προγραμματισμούς. Πιθανόν βέβαια να ξεφύγουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο και να εγκαινιαστεί μια νέα περίοδος αστάθειας, διαδεχόμενη αυτή που προϋπήρξε με τους κλυδωνισμούς στη ΝΔ. Ας είμαστε ανοιχτοί σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όχι βέβαια γιατί κατ’ ανάγκη θα φέρει ανακούφιση στον λαό. Αυτό είναι φαντασίωση μιας Αριστεράς που απλώς ελπίζει να πάρει μια θέση στον ήλιο και ας ξέρει ότι αυτές οι όποιες πιθανόν ανορθογραφίες δεν θα ανακόψουν από μόνες τους την επίθεση η οποία έτσι κι αλλιώς είναι μονόδρομος αντί παντός τιμήματος για το σύστημα. Ο ρόλος, η δράση, η παρέμβαση των αριστερών, των κομμάτων, δεν «ολοκληρώνονται» στις κάλπες. Ο ρόλος αυτών όλων για να υπάρξει αποτέλεσμα, για να υπάρξει σύνδεσή τους με τις μάζες, για να ευνοηθεί η πολυπόθητη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων, θα πρέπει να φανεί και να αναδειχτεί μέσα στην ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ που αναμένεται ΟΞΥΜΕΝΗ. Θα πρέπει να επιβεβαιωθεί μέσα στις αντιστάσεις εκεί όπου θα πραγματώνεται, θα δοκιμάζεται, θα ενισχύεται η κοινή δράση και η αναζήτηση σημείων σύμπτωσης αλλά και ο προσδιορισμός των σημείων διαχωρισμού.
Δεν υποτιμάμε την εκλογική μάχη. Αν το κάναμε, δεν θα συμμετείχαμε στις εκλογές, δεν θα κάναμε τόσο κόπο στηριγμένοι μόνο στις δικές μας δυνάμεις και στη δύναμη που μας δίνει ένα μικρό ακόμη κομμάτι του λαού και της νεολαίας ακόμη και στις κάλπες.
Θέλουμε την ψήφο των εργαζομένων, του εργάτη του νεολαίου, του αγρότη, του μετανάστη όχι βέβαια γιατί με την ψήφο αυτή θα γίνει το σύστημα αδύναμο και ο λαός δυνατός. Όχι βέβαια γιατί με την ψήφο αυτή βρίσκει διέξοδο στις αγωνίες και στις ανησυχίες του. Αλλά γιατί με την ψήφο αυτή δείχνει πιο έτοιμος, πιο κοντά να υπερασπιστεί μια ανάλογη με τη δικιά μας κατεύθυνση στο κίνημα.
Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι με την ψήφο του στέλνει κι εκείνος τα μηνύματά του προς το σύστημα, προς τα κυρίαρχα κόμματα, προς τη ρεφορμιστική Αριστερά, ότι δεν υποκύπτει στα ποικιλώνυμα διλήμματα που του στήνουν συνέχεια και δεν είναι αυτό που λέμε δεδομένος.
Ψήφος αντίστασης!
Ψήφος δέσμευσης!
Ψήφος εμπιστοσύνης στη δύναμη των αγώνων!
Ψήφος ελπίδας ότι μια άλλη επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά μπορεί να οικοδομηθεί!
