Η τοποθέτηση της Αννας Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας σηματοδοτεί από μόνη της τις κυβερνητικές προθέσεις στο χώρο της εκπαίδευσης. Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και νέα υπουργός είναι γνωστή για τις επιθετικές της τοποθετήσεις απέναντι σε κατακτήσεις της νεολαίας και των εκπαιδευτικών. Η παρουσία της άλλωστε στο πρόσφατο συνέδριο της ΟΛΜΕ ήταν ενδεικτική και αποκαλυπτική.
Η εισήγησή της κατά την κατάθεση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης βοηθά να βγάλουμε συμπεράσματα (ή ίσως να επιβεβαιώσουμε τις εκτιμήσεις μας) για τους βασικούς άξονες της επίθεσης που θα κλιμακωθεί απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα στους χώρους της εκπαίδευσης. Ετσι κι αλλιώς θεωρούμε ότι η δήλωση ότι «Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει πως η Παιδεία – από το νηπιαγωγείο μέχρι την Τρίτη ηλικία - είναι η στρατηγική επιλογή» είναι σχεδόν αληθινή από την άποψη της βαρύτητας που δίνει το σύστημα στην εκπαίδευση ως ένα από τα πεδία της ταξικής του επίθεσης.
Προσπερνώντας τις μεγάλες διακηρύξεις, τα «οράματα» και τις ωραίες λεξούλες, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ έχει πολυετή ειδίκευση για να ντύσει με προοδευτικό μανδύα την πολιτική του, παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα σχετικά με τις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Λέει, λοιπόν ανάμεσα στα άλλα, η νέα υπουργός Παιδείας:
«Θα δώσουμε τη μάχη για
· το σχολείο της προσπάθειας,
· το σχολείο της αξιολόγησης,
· το σχολείο της επιβράβευσης.
· το σχολείο «πεδίο άσκησης δικαιωμάτων αλλά και ανάληψης υποχρεώσεων.
· το ανοιχτό σχολείο, πηγή προσφοράς σε όλα τα παιδιά, τα ελληνόπουλα αλλά και αυτά που είναι εδώ…
…Ανοιχτό στη κοινωνία, με συμμετοχή εκπαιδευτικών, γονέων και τοπικών φορέων. Με στόχους εκπαιδευτικού έργου, με αξιολόγηση και λογοδοσία.
Ανοιχτό ασφαλώς και στην καθημερινή του λειτουργία. Χωρίς κενά, χωρίς ελλείψεις, χωρίς χαμένες διδακτικές ώρες…
…Ο εκπαιδευτικός χρόνος που χάνεται θα αναπληρώνεται.
…Σε εθνικό επίπεδο θα προχωρήσουμε σε μια ολοκληρωμένη και συνεκτική πολιτική ως προς τα κριτήρια και τις διαδικασίες πιστοποίησης και ελέγχου για το σύνολο της δευτεροβάθμιας μεταλυκειακής εκπαίδευσης στη οποία ανήκουν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα κολλέγια…
…συμμετείχαμε στον εθνικό διάλογο. Ως Κυβέρνηση, συνεχίζουμε τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία...
…Είναι προτεραιότητα η καθολική λειτουργία ολοήμερων σχολείων, σε όλη την Ελλάδα… με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό στα βασικά μαθήματα…
…Πιστοποιείται με το Εθνικό Απολυτήριο…
…Αξιολόγηση, επιβράβευση, επιμόρφωση είναι το τρίπτυχο που διέπει αυτή τη σχέση αμοιβαίου σεβασμού. Η αξιοπρεπής αμοιβή και τα κίνητρα στους εκπαιδευτικούς είναι κομβικό σημείο της πολιτικής μας…
… Στρατηγική των επιχειρήσεων απέναντι στη γνώση. Στρατηγική προώθηση της συνέργιας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα…»
Με τις κατάλληλες «μεταφράσεις», προκύπτουν οι παρακάτω βασικοί άξονες επίθεσης:
- Παραπέρα αναίρεση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας με ένταση της πολιτικής των Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, των ιδιωτικοποιήσεων και της ενίσχυσης των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη δημόσια εκπαίδευση.
Βασική επιλογή του συστήματος συνολικά παραμένει η εκχώρηση τμημάτων της μεταλυκειακής εκπαίδευσης (ΙΕΚ, Κολέγια κλπ) στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Η αναφορά της υπουργού για μια «ολοκληρωμένη και συνεκτική πολιτική ως προς τα κριτήρια και τις διαδικασίες πιστοποίησης και ελέγχου για το σύνολο της δευτεροβάθμιας μεταλυκειακής εκπαίδευσης» έχει απλώς να κάνει με την ανακατανομή ή έστω την αναπροσαρμογή της διανομής της πίτας σε περιβάλλοντα και κύκλους πιο ελεγχόμενους από το ΠΑΣΟΚ.
- Ενταση της πίεσης και της χειραγώγησης των εκπαιδευτικών μέσω μέτρων αξιολόγησης, ελέγχου και πειθάρχησης, καθώς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αποτελούν αποτελεσματικό ιμάντα μεταβίβασης της αντιδραστικής πολιτικής στα κατεξοχήν θύματα: τους μαθητές των (όλο και πιο) φτωχών οικογενειών.
Στο σημείο αυτό πρέπει να προστεθεί η ρητή απαίτηση για «αναπλήρωση των χαμένων ωρών» στην κατεύθυνση του χτυπήματος του μαθητικού κινήματος και της προκαταβολικής καταστολής κυμάτων καταλήψεων. Θυμίζουμε ότι πρώτη εφαρμογή υπήρξε μετά τις καταλήψεις του 98-99 από τον Ανθόπουλο και η ΝΔ συνέχισε την προσπάθεια αυτή τα τελευταία χρόνια ζητώντας –χωρίς επιτυχία πάντως- την τιμωρία των μαθητικών κινητοποιήσεων μέσω της πίεσης σε συλλόγους διδασκόντων να καταργήσουν εκδρομές και να εξετάσουν τη λειτουργία σχολείων το Σάββατο για να αναπληρωθούν ο χαμένες ώρες.
Πρέπει ακόμα να σημειώσουμε ότι η υπουργός επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας –που έχουμε επανειλημμένα διατυπώσει- σε τρία σημεία:
Α) είναι δεδομένη για το σύστημα η επιδίωξη σύνδεσης της αξιολόγησης με το μισθό. Το δόγμα είναι απλό: «Σε συνθήκες έντασης της φτώχειας, θα παίρνει λίγα ψίχουλα παραπάνω όποιος αξιολογείται ως υποταγμένος ιμάντας μεταβίβασης της κυβερνητικής πολιτικής»
Β) η επιμόρφωση είναι στενά συνδεμένη με την αξιολόγηση και με την προσπάθεια χτυπήματος των εργασιακών σχέσεων.
Γ) η αξιολόγηση θα εμπλέξει και άλλους μηχανισμούς κρατικούς ή επιχειρηματικούς (τοπική αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια) σε μια αντιδραστική συμμαχία για να αντιμετωπιστούν μαθητές και εκπαιδευτικοί. Αυτό εννοούν «ανοιχτό σχολείο»!
- Διεύρυνση της κατηγοριοποίησης και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Μπορεί η Υπουργός να μιλάει για κατάργηση του θεσμού των ωρομισθίων, αλλά από την άλλη λέει ότι τα διευρυμένα (πια) ολοήμερα θα έχουν «μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό στα βασικά μαθήματα». Πιθανό είναι ότι το ΠΑΣΟΚ –κατά την προσφιλή του τακτική- θα βαφτίσει τους ωρομίσθιους αλλιώς ενώ η βάση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση θα διευρυνθεί.
Ταυτόχρονα, το… τρίπτυχο «αξιολόγηση, επιβράβευση, επιμόρφωση» θα ανοίξει το δρόμο για εσωτερική κατηγοριοποίηση και κατακερματισμό των μόνιμων εκπαιδευτικών για να εξυπηρετηθεί παραπέρα ο στόχος για σπάσιμο του ενιαίου χαρακτήρα τόσο της εργασιακής σχέσης όσο και του μισθού.
- Ενταση της ταξικής επιλογής μέσω των Αναλυτικών Προγραμμάτων, των βιβλίων και βέβαια με την αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ταξικότερη κατεύθυνση.
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε μια φράση: αναίρεση μορφωτικών και εργασιακών κατακτήσεων. Θύματα τα συνήθη: η νεολαία και οι εκπαιδευτικοί.
Το συνδικαλιστικό κίνημα
Και ενώ όλα τα παραπάνω, ουσιαστικά, ο κόσμος «τάχει τούμπανο», παρατείνεται η αδράνεια του συνδικαλιστικού κινήματος. ΟΛΜΕ και ΔΟΕ έχουν σκοπό ακόμα περισσότερο να επιτείνουν το κλίμα διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος μέσα από διάφορα κόλπα συμμετοχής σε «κοινωνικούς διαλόγους» - απάτη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πρόσφατες συναντήσεις Διαμαντοπούλου με τα ΔΣ των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, η Διαμαντοπούλου για το μόνο που δεσμεύτηκε ήταν η… αξιολόγηση.
Οι δυνάμεις του κινήματος είναι υποχρεωμένες να ανοίξουν τα πολιτικά ζητήματα στον κλάδο με ενημερώσεις και γενικές συνελεύσεις με στόχο την πολιτική και οργανωτική προετοιμασία του απέναντι στην επίθεση που δε θα αργήσει καθόλου.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ(μ-λ) στους χώρους της εκπαίδευσης θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις γι’ αυτό.
