Ο μεγάλος Οκτώβρης και η έφοδος στον ουρανό

(Οι παρευρισκόμενοι σηκώνονται όρθιοι και χαιρετούν τον σύντροφο Λένιν με θυελλώδη παρατεταμένα χειροκροτήματα)

«Συνερχόμαστε σήμερα –άρχισε ο σύντροφος Λένιν- σε δεκάδες και εκατοντάδες συγκεντρώσεις για να γιορτάσουμε την επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης. Για κείνους που από καιρό μετέχουν στο εργατικό κίνημα, που από παλιά συνδέονται με τις μάζες των εργατών, που είχαν στενή επαφή με το εργοστάσιο –για όλους αυτούς είναι ξεκάθαρο ότι ο χρόνος που πέρασε ήταν χρόνος αληθινής προλεταριακής δικτατορίας….

Η εργατική τάξη έδειξε ότι είναι σε θέσει να οργανώσει τη βιομηχανία χωρίς τη διανόηση και χωρίς τους κεφαλαιοκράτες. Πολλά έχουν γίνει αλλά και πολλά ακόμα έμειναν να γίνουν στο μέλλον. Προχωρήστε σύντροφοι πιο θαρραλέα μπροστά στο δρόμο που βαδίσατε ως τώρα, τραβήξτε στη δουλειά ολοένα και καινούριες μάζες! Δώστε τη δυνατότητα σ’ όλους τους εργάτες κι ας είναι και αγράμματοι, άπειροι, αμαθείς αρκεί να έχουν δεσμούς με τη μάζα, να θέλουν ειλικρινά να στεριώσει το καθεστώς, δώστε σ’ όλους αυτούς και στους κομματικούς και στους εξωκομματικούς τη δυνατότητα να δουλεύουν και να διδάσκονται στο νέο προλεταριακό κράτος, να διευθύνουν και να δημιουργούν τα πλούτη…

Τη μέρα που γιορτάζουμε την επέτειο της επανάστασης καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στο χρόνο που πέρασε. Χρειάστηκε ν’ αρχίσουμε την επανάστασή μας σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σε τέτοιες συνθήκες δεν θα ξαναβρεθεί καμιά από τις μελλοντικές εργατικές επαναστάσεις στον κόσμο και γι’ αυτό έχει ξεχωριστή σπουδαιότητα να δοκιμάσουμε να φωτίσουμε στο σύνολό του το δρόμο που διανύσαμε, να δούμε τι πετύχαμε στο διάστημα αυτό και κατά πόσο προετοιμαστήκαμε μέσα σ’ αυτό το χρόνο για το κύριο, το πραγματικό, το αποφασιστικό, το θεμελιακό καθήκον. Πρέπει ν’ αποτελούμε μέρος της παγκόσμιας προλεταριακής και σοσιαλιστικής στρατιάς, ένα από τα τμήματά της.

Αντιλαμβανόμασταν πάντα ότι αν έλαχε σε μας να αρχίσουμε την επανάσταση που αναπτυσσόταν μέσα από την παγκόσμια πάλη, αυτό δε χρωστιέται σε τίποτα ιδιαίτερα προτερήματα του ρώσικου προλεταριάτου, ούτε στο ότι αυτό προπορευόταν από τους άλλους, απεναντίας μόνο μια ιδιαίτερη κατάσταση αδυναμίας, καθυστέρησης του καπιταλισμού και εξαιρετικά αντίξοες πολεμικο-στρατηγικές περιστάσεις μας έκαναν μέσα στην εξέλιξη των γεγονότων να καταλάβουμε θέση μπροστά από τα άλλα τμήματα, χωρίς να τα περιμένουμε να μας πλησιάσουν και να ξεσηκωθούν κι αυτά.

Κάνουμε τώρα τον απολογισμό μας για να δούμε κατά πόσο προετοιμαστήκαμε για τις μάχες που μας περιμένουν στην επερχόμενη επανάστασή μας….

Ζούμε σε μια ευτυχισμένη εποχή, που η πρόβλεψη αυτή των μεγάλων σοσιαλιστών άρχισε να πραγματοποιείται. Βλέπουμε όλοι μας να χαράζει σε αρκετές χώρες η αυγή της διεθνούς σοσιαλιστικής επανάστασης του προλεταριάτου.

Οι ανείπωτες φρικαλεότητες του ιμπεριαλιστικού μακελειού των λαών προκαλούν παντού μια ηρωική έξαρση των καταπιεζόμενων μαζών, διπλασιάζουν τις δυνάμεις τους στην πάλη για την απελευθέρωση».*

Ακόμη και τα σύντομα αποσπάσματα που παραθέσαμε από το λόγο που εκφώνησε ο Λένιν το 1918 στην πρώτη επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης, είναι αρκετά για να καταδείξουν τουλάχιστον ένα μέρος από το μεγαλείο του Λένιν. Του επαναστάτη εκείνου που υπήρξε καθοδηγητής, εμπνευστής και οργανωτής της πρώτης νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης στον κόσμο. Αυτού που οδήγησε τις προλεταριακές και εργαζόμενες μάζες στη μεγάλη έφοδο στον ουρανό.

Με την Οκτωβριανή επανάσταση εγκαινιάζεται μια νέα ιστορική περίοδος για την ανθρωπότητα, μια νέα εποχή, αυτή της δυνατότητας κατάργησης όλων των μορφών εκμετάλλευσης και της δυνατότητας νίκης τους προλεταριάτου, του σοσιαλισμού και κομμουνισμού. Η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος που συντελέστηκε σε τίποτα δεν αναιρεί τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής που έχουμε μπει, αντίθετα επιβεβαιώνεται ακόμη περισσότερο ο οξύτατος και αγεφύρωτος χαρακτήρας των ταξικών αναμετρήσεων και συγκρούσεων για όλη την περίοδο περάσματος από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Την Οκτωβριανή επανάσταση, όπως υπογράμμιζε συχνά ο Λένιν, την προετοίμασαν οι πολύχρονοι και παρατεταμένοι αγώνες των εργαζόμενων μαζών παντού στον κόσμο και τέτοιοι αγώνες διεξάγονται αδιάκοπα και προετοιμάζουν τη νέα έφοδο στους ουρανούς, τους νέους Οκτώβρηδες. Οι αποτυχίες και οι επιτυχίες αποτελούν συστατικό στοιχείο των αγώνων και δεν υπάρχει στη ζωή, στην κίνηση των μαζών και στους αγώνες τους μόνο η μία πλευρά του αγώνα.

Η αποτυχία –έλεγε ο Μάο- είναι μητέρα της επιτυχίας. Και συμπλήρωνε: αγώνας, αποτυχία, πάλι αγώνας, πάλι αποτυχία, πάλι αγώνας μέχρι τη νίκη. Αυτός είναι ο νόμος των ταξικών και επαναστατικών αγώνων. Οι ομοβροντίες της Οκτωβριανής επανάστασης επιτάχυναν τις επαναστατικές διαδικασίες και όλη την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας προς τα μπρος και απέδειξαν περίτρανα το αναπόφευκτο των λαϊκών και προλεταριακών επαναστάσεων.

Η νίκη της επανάστασης στην Κίνα και σε πολλές ακόμη χώρες, καθώς και οι νίκες ενάντια στην αποικιοκρατία μέσα από ένοπλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των λαών της Αφρικής, Ασίας και Λ. Αμερικής, επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο τη νέα ιστορική πορεία που μπήκε η ανθρωπότητα.

Η Οκτωβριανή επανάσταση απέδειξε την ορθότητα της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας, την έκανε πράξη και της προσέδωσε τεράστιο κύρος, που το κομμουνιστικό κίνημα αξιοποίησε στη συνέχεια και, τις περισσότερες φορές, με μεγάλη επιτυχία. Η Οκτωβριανή επανάσταση ήταν επανάσταση των εργαζόμενων μαζών, των εργατών και αγροτών που αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Η νίκη ήταν δική τους. Ηταν, βεβαιότατα, νίκη του μπολσεβικισμού ενάντια στον οπορτουνισμό της 2^ης διεθνούς και ενάντια σε όλους τους συμβιβασμένους στο εσωτερικό της χώρας. Εδωσε, με δυο λόγια, ένα ισχυρό χαστούκι στον οπορτουνισμό από τη μια και από την άλλη μια τεράστια ώθηση και ανάπτυξη της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας και του επαναστατικού πνεύματος.

* Από τον λόγο του Λένιν στην πανηγυρική συνεδρίαση του Πανρωσικού Κεντρικού Συμβουλίου και του Συμβουλίου Μόσχας και Συνδικάτων στις 6 Νοέμβρη 1918