Άνεργος… «κοινωνικός εργάτης», η νέα εφεύρεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ

υποδοχη Κατσελη στη Θεσσαλονικη

Νέες πολιτικές για τη «στήριξη της εργασίας» ανακοίνωσε η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Εργασίας και της υπουργού Λ. Κατσέλη στο πλαίσιο «Εθνικού επιχειρησιακού σχεδίου». Η κυβερνητική κοροϊδία προς τους εργαζόμενους-ανέργους δεν έχει τελειωμό. Αποτελεί την άλλη όψη της επίθεσης, των απολύσεων, των λουκέτων, της κατάργησης κάθε εργασιακού δικαιώματος. Στόχος του νέου «σχεδίου» που θα έχει 182.000 «ωφελούμενους» και προϋπολογισμό 845 εκατ. ευρώ είναι η «προετοιμασία του ανθρώπινου δυναμικού για τις ανάγκες της αγοράς εργασίας», όπως είπαν η Κατσέλη με τον Κουτρουμάνη.
Και αυτό που είπαν είναι αλήθεια!

Θέλει «προετοιμασία» ένας εργαζόμενος για να ξεπεράσει τα «στερεότυπα» της μόνιμης και σταθερής δουλειάς, του πενθήμερου και του οκτάωρου, του μισθού ή του μεροκάματου με συλλογική σύμβαση, της κοινωνικής ασφάλισης. Η «αγορά εργασίας», όπως… σωστά λένε το σκλαβοπάζαρο της καπιταλιστικής οικονομίας οι κυβερνώντες, έχει επιβάλει, σε μεγάλη κλίμακα, την εργασιακή ανασφάλεια, την εργασιακή περιπλάνηση, τη μακροχρόνια ανεργία, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες. Και αυτό το καθεστώς η κυβέρνηση το ενισχύει ακόμα παραπέρα με πολιτικές και σχέδια που υποτίθεται «στηρίζουν την εργασία» και εμποδίζουν την αύξηση της ανεργίας. Η υπουργός Εργασίας, Κατσέλη, δήλωσε ότι η ανεργία θα ήταν πιο ψηλά από 17% εάν η κυβέρνηση δεν έπαιρνε μέτρα «προστασίας των εργαζόμενων», προκαλώντας τον κόσμο της δουλειάς που βρίσκεται στα όρια της εξαθλίωσης. Αυτό που εννοεί, πραγματικά, η Κατσέλη, είναι η αύξηση του «νόμιμου» ποσοστού των απολύσεων, η μείωση των αποζημιώσεων στους απολυμένους, η «θεσμική» κάλυψη της εργοδοσίας σε κάθε αντεργατική επίθεση, η προετοιμασία για το κόψιμο κοινωνικών επιδομάτων, όπως και το επίδομα ανεργίας, με νόμους που ψηφίζει στη βουλή.
Ενώ καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι οδηγούνται στην κόλαση της ανεργίας, ενώ μεγαλώνουν οι στρατιές των μισοανέργων και των υποαπασχολουμένων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει «δράσεις» με την ανακοίνωση διαφόρων προγραμμάτων που υποτίθεται θα «ανακουφίσουν» εργαζόμενους, άνεργους νέους, πτυχιούχους χωρίς δουλειά, μακροχρόνια ανέργους σε μεγάλη ηλικία. Βασικός στόχος αυτής της πολιτικής είναι από τη μία να «χρυσώσει το χάπι» της απελπισίας για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που είναι άνεργοι με προσωρινές «απασχολήσεις» για να εκτονώσει την πίεση, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα «διαθέσει» στο κεφάλαιο ένα πολύ μεγάλο εργατικό δυναμικό, χωρίς κανένα δικαίωμα, με επιδόματα αντί για μισθό ή μεροκάματο, ευάλωτο σε κάθε είδους εκμετάλλευση και αυθαιρεσία.
Έτσι δύο «σχέδια» ξεκινούν άμεσα την υλοποίησή τους το επόμενο διάστημα, το ένα είναι η εισαγωγή της «κοινωνικής εργασίας» για τους ανέργους που αφορά 55.000 άτομα και προϋπολογισμό 280 εκατ. ευρώ με απασχόληση 5 μηνών(!!!) και το άλλο είναι η «αναβίωση» των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης με τη νέα τους ονομασία, Τοπικά Ολοκληρωμένα Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ), που θα υλοποιηθούν στο επίπεδο των 13 περιφερειών του «Καλλικράτη» και αφορούν 37.000 άτομα και 190 εκατ. ευρώ προϋπολογισμό. Η Κατσέλη και ο Κουτρουμάνης με την προστασία των ροπαλοφόρων των ΜΑΤ, από τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, κάνουν εξορμήσεις σε όλη τη χώρα για να «ενημερώσουν» τόσο τους εργατοπατέρες στα διάφορα εργατικά κέντρα και να τους δώσουν κάποια «όπλα» για να αντιμετωπίσουν την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά και πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες (δήμους, περιφέρειες, επιμελητήρια, συνδέσμους βιομηχάνων και εμπόρων) για τις «ευκαιρίες» νέας εκμετάλλευσης χιλιάδων απλήρωτων εργαζόμενων.
Το πρόγραμμα της «κοινωνικής εργασίας» που θα ξεκινήσει μέσα στον Απρίλη και θα δίνει δυνατότητα απασχόλησης για 5 μήνες με 625 ευρώ τον μήνα θα καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα εργασιών που μέχρι τώρα καλύπτονταν ή έπρεπε να καλυφτούν με πλήρως απασχολούμενο προσωπικό. Προσφέρονται «κοινωνικοί εργάτες» σε ΟΤΑ, σε ΜΚΟ, σε επαγγελματικές ενώσεις «κοινωνικού χαρακτήρα» και «μερικές» από τις υπηρεσίες που θα προσφέρουν θα είναι :

Φροντίδα ηλικιωμένων, ΑμΕΑ, παιδιών. Σε κοινωνικά παντοπωλεία, συλλογή και διάθεση χρησιμοποιημένου ρουχισμού. Δημιουργική απασχόληση παιδιών, περιβαλλοντική εκπαίδευση.

Σίτιση σε ολοήμερα σχολεία φτωχών/υποβαθμισμένων περιοχών. Έκτακτες ανάγκες πολιτικής προστασίας. Έργα συντήρησης ή μικρά κατασκευαστικά, ανάδειξη πολιτιστικής κληρονομιάς, αποκατάσταση και βελτίωση αστικού και περιαστικού περιβάλλοντος, αποκατάσταση χώρων ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων, διαχείριση και προστασία υδάτινων πόρων και δασών, οδική ασφάλεια μαθητών, έργα αποκατάστασης οικοσυστημάτων και ανάδειξης της βιοποικιλότητας.

Μόνο από την απαρίθμηση των «υπηρεσιών» γίνεται κατανοητό ότι η κυβέρνηση και το σύστημα γενικότερα επιχειρούν να «καλύψουν» σοβαρές κοινωνικές υπηρεσίες αλλά και άλλες σημαντικές δραστηριότητες στον χώρο των κοινωνικών υποδομών, χωρίς κόστος.
Η «κοινωνική εργασία» θα γίνει ο προθάλαμος και το εκπαιδευτήριο, ειδικά των νέων, στο νέο εργασιακό καθεστώς που έχει επιβληθεί με την κλιμάκωση της επίθεσης από κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΔΝΤ και ΕΕ.
Οι «κοινωνικές επιχειρήσεις» που θα συσταθούν για να απορροφήσουν την «κοινωνική εργασία» από διάφορους φορείς (δήμους, περιφέρειες, μη κυβερνητικές οργανώσεις) είναι η αρχή για τη μεταφορά όλων των κοινωνικών υπηρεσιών από το κράτος σε «τοπικό» επίπεδο και την απαλλαγή του από το κόστος αυτών των υπηρεσιών. Ταυτόχρονα αυτές οι υπηρεσίες θα αποκτήσουν και «επιχειρηματικό ενδιαφέρον», θα γίνουν δηλαδή αντικείμενο της πιο άγριας εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο και μάλιστα σε ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς.
Όλα αυτά με τον μανδύα της «κοινωνικής-αλληλέγγυας οικονομίας» που υποτίθεται ότι είναι έξω από τη σφαίρα της «κλασικής» οικονομικής διαδικασίας, με την απόσπαση υπεραξίας. Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε πολλές «εκπλήξεις» με το ποιοι και πόσοι «πρόθυμοι» θα βρεθούν να συστήσουν τέτοιες επιχειρήσεις, στη λογική να «βγούμε εκτός συστήματος». Βέβαια όταν η λεγόμενη αλληλέγγυα οικονομία προωθούνταν στην Ευρώπη και κυρίως στη Γαλλία (όπου λέγεται ότι αποτελούσε το 10% της οικονομικής δραστηριότητας) η οικονομική κατάσταση του συστήματος ήταν σε άλλο επίπεδο από τη σημερινή βαθιά κρίση και μιλώντας, ιδιαίτερα για τη χώρα μας, η μεταφορά τέτοιων μοντέλων στην εποχή της φτώχειας και της εξαθλίωσης, μόνο σαν προσπάθεια εκτόνωσης της οργής και της αγανάκτησης του κόσμου μπορεί να λειτουργήσει.
Όλα τα παραπάνω «σχέδια» της κυβέρνησης όχι μόνο δεν θα δώσουν απάντηση στην αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που είναι χωρίς δουλειά, αλλά θα αποτελέσουν το όχημα για νέες ομηρίες εργαζομένων, για ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης, για ακόμη μεγαλύτερη ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και καταχτήσεων.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι χωρίς δουλειά, όσο και αν έχουν ανάγκη και από το «τελευταίο ευρώ» που μπορούν να έχουν σαν εισόδημα από τέτοιες «λύσεις» που πλασάρει το σύστημα, δεν έχουν άλλη επιλογή από τη συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος πάλης για το δικαίωμα στη δουλειά, για τη διεκδίκηση επιδομάτων ανεργίας για όλους τους ανέργους όσο διαρκεί η ανεργία, για πλήρη περίθαλψη και ασφάλιση.

Αριθμοί που αποκαλύπτουν την κυβερνητική κοροϊδία

Τα προγράμματα που ανακοίνωσε το υπουργείο απασχόλησης για το 2011 αφορούν 192.000 άτομα με προϋπολογισμό 845 εκατ. ευρώ. Κάνοντας μία απλή διαίρεση προκύπτει ένα ετήσιο κόστος 4.401 ευρώ για κάθε άτομο, 366,75 ευρώ τον μήνα, δηλαδή κάτω και από τα επίπεδα ενός σημερινού επιδόματος ανεργίας.

Είναι φανερό ότι ο προϋπολογισμός παίρνει υπόψη του το μαζικό κόψιμο επιδομάτων που θα γίνει με την εισαγωγή των λεγόμενων οικονομικών κριτηρίων.

Η κυβέρνηση διαλαλεί ότι «προσπαθεί να στηρίξει την εργασία» όταν με τα επίσημα στοιχεία τον Δεκέμβρη του 2010 οι καταγεγραμμένοι άνεργοι έφτασαν τους 734.000 και από αυτούς μόνο 183.000 παίρνουν επίδομα ανεργίας. Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και τους «κόπηκε» το επίδομα, ενώ είναι πολλές χιλιάδες αυτοί που βγάνοντας στην ανεργία δεν έχουν τις «προϋποθέσεις» για επιδότηση. Και ενώ οι αριθμοί των ανέργων μεγαλώνουν κάθε μέρα κατά χιλιάδες και υπολογίζεται ότι πρέπει να έχουν φτάσει στο 1.000.000 εργαζόμενους, το υπουργείο Εργασίας ξεκινάει «δράσεις» για 92.000 με «κοινωνική εργασία» και «τοπικά προγράμματα» που αποτελούν λιγότερο από το 10% των σημερινών ανέργων, με επιδοματικές αμοιβές.